RockWave Festival 2009

Οχτώ το πρωί μέρα Σάββατο τα ξυπνητήρια χτύπησαν, σηκωθήκαμε, και η παρέα σιγά σιγά άρχιζε να μαζέυεται για ένα γρήγορο καφεδάκι και το trip για Μαλακάσα ξεκίνησε με διάθεση φεστιβαλική. Εγώ προσωπικά είχα να βρεθώ 2 χρονια στο Rockwave Festival και δεν το κρύβω ότι μετρούσα τα χιλιόμετρα...!

Όσο αναφορά το φετινό rockwave πιστεύω ότι στήθηκε με σκοπό η πρώτη μέρα να στηρίξει την δεύτερη. Αυτό δείχνει η επιλογή των συγκροτημάτων της πρώτης μέρας: Placebo, Moby και Gogol Μπορντέλο. Ονόματα που έχουν κοινό στην Ελλάδα και όσοι βρέθηκαν στο Terra Vibe το προηγούμενο Σάββατο είδαν ότι τελικά μαζεύτηκε κόσμος (περίπου 20.000 άτομα) που ίσως το είχε ανάγκη, αφού ακολουθεί ένα στεγνό συναυλιακό καλοκαίρι.

Η δεύτερη μέρα που αναμενόταν και η πιο δυνατή ακυρώθηκε λόγο κακών καιρικών συνθηκών. Κατά τιs 1300 ο καιρός χάλασε και μετά από μια δυνατή βρoντή άρχισε να βρέχει σε υπερβολικό βαθμό με αποτέλεσμα όλος ο χώρος να πλημμυρίσει... Τα όντως ακραία καιρικά φαινόμενα κράτησαν για 2 ολόκληρες ώρες με την πυκνή βροχή και το χαλάζι να καταστρέφουν τις σκήνες του festival. Ο τεχνικοί του festival ανακοίνωσαν ότι μέρος του εξοπλισμου των συγκροτημάτων και του festival καταστράφηκε, και ότι το live ακυρώνεται! Μετά από αυτό το ξενέρωμα όπως πήγαμε φύγαμε...ούτε Killers ούτε τιπότα!!!


GOGOL BORDELLOΑφού στήθηκαν οι σκηνές πήγαμε στον κυρίως χώρο του φεστιβάλ όπου οι Gogol Μπορντέλο ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν. Με το άκουσμα τις τσιγγάνικης κιθάρας ο κόσμος άρχισε να χορεύει στις μελωδίες των Gogol και σιγά σιγά το κέφι ανέβαινε. Όμως και πάλι η έκρηξη δεν ήρθε! Ίσως φταίει ότι οι Gogol ήταν αρκετά πιο χαλαροί σε σχέση με την περσινή τους εμφάνιση παίζοντας κομμάτια όπως τα Μulti Kontra Culti vs Irony και Super Taranta. Φυσικά το top της βραδιάς αναμενόμενα ήταν το Start Wearing Purple όπου κάπου εκεί έληξε και το live. Οι Gogol αδικήθηκαν λόγω του line up της μέρας. Η ενέργεια που βγάζουν και το gipsy punk τους κάποια στιγμή στην χωρα μας πρέπει να στήθει στο σωστό μέρος και με το ανάλογο κλίμα. Οι Gogol Bordello και στα δύο live που έχω παρακολουθήσει ήταν αυθεντικοί σε αυτό που έκαναν και αποτελούν απόδειξη οτι η τρέλα δεν πάει στα βουνά αλλά στους τσιγγάνους που παίζουν punk και δεν μασάνε..!!

MOBY
Τι μπορεί να πει κανεις για τον Moby? Είναι ένας καλλιτέχνης που με τόσες επιτυχίες που έχει είναι πολύ δύσκολο να περάσεις άσχημα σε live του. Αυτήν την φορά επέλεξε να παίξει τις πιο mainstream επιτυχίες του ξεσηκώνοντας το κοινό για μια ώρα! Τραγούδια όπως τα Porcelain, Why does my Heart Feel so Bad?, Go, Natural Blues, Bodyrock τραγουδήθηκαν από ολόκληρο το κοινό που χόρευε συνεχώς κάνοντας παύση στα μόνο 2 χαλαρά τραγούδια που έπαιξε και πρέπει να περιέχονται στον τελευταίο του δίσκο. Φοβερή η διασκευή στο We are all Made of Stars όπου ο πρόλογος πριν από το τραγούδι ήταν η ανακοίνωση από τον Moby ότι δεν θα παίξει σήμερα το Disco Lies!! Αλλά δεν πείραζει, καθώς μας αποζημίωσε με τα Lift me Up, Feeling so Real και Extreme Ways. Για μια ώρα η διασκέδαση ήταν διάχυτη στον χώρο αφού ο Moby ξέρει να κάνει live! Το μόνο κάκο που μπορώ να βρώ στην φετινή εμφάνιση του Moby είναι οτι δεν είδα κάτι διαφορετικό απο την προηγούμενη φορά που ηταν και headliner του φεστιβάλ.

PLACEBOEίναι η τέταρτη φορά που βλέπω τους Placebo live και αυτήν την φορά είπα φτάνει πια! Είναι το χειρότερο live τους που έχω βρεθεί και φυσικά πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός ότι η εμφάνιση τους στο Rockwave έγινε στα πλαίσια της περιοδείας του πολύ κακού Battle for the Sun. Ο αυτοαποκaλουμενος Mr.Brian ήταν πιο στημένος από ποτέ και το live φαινόταν ότι ήταν απλά promo του νέου album! Κακοστημένος επαγγελματισμός(που προσωπικά με ενόχλησε) μπορεί να χαρακτηρίσει αυτήν την performance των Placebo, οι οποίοι στην μια ώρα και 20 λεπτά που έπαιξαν δεν είχαν συνοχή στο set τους, αφού μια μας ανέβαζαν(προσπαθούσαν τουλάχιστον) και μια άρχιζαν τις κλάψες του Battle for the Sun. Μπορώ να πω ότι μετά το live είδα με περισσότερη συμπάθεια τον 22χρόνο καινούργιο drummer Steve Forrest ο οποιος 'τα έσπαγε' επί σκηνής (μερικές φορες χωρίς λόγο) λόγω του ότι ήταν αρκετά πιο δυναμικός από τον πρώην drummer Steve. Ο τρίτος της παρέας Stefan με ένα αδικαιολόγητο τουπέ μας έδωσε να καταλάβουμε το πόσο βαριέται, ενώ τα άπειρα λάθη που έκαναν στα παλαιότερα τραγούδια τους(απροβάριστοι μάλλον ήταν) και οι ποζεριές του Μόλκο έδωσαν την συνταγή για την αποτυχημένη τους εμφάνιση. Κρίμα..!

Οι δυνατές στιγμές του live -με το ζόρι- ήταν τα For what is Worth, Every με and every you, Julien και Infra red. Pure morning και Without you Ι am nothing ήταν οι σοβαρές παραλήψεις του live. Η βραδιά έκλεισε με το Τaste in Μen το οποίο πραγματικά 'εκτέλεσαν'...!

Αυτά λοιπόν από το ατυχές Rockwave 2009...ελπίζουμε του χρόνου τα καλύτερα!! (Θά ΄ρθουν άραγε?)

και 3ο live οι James στη Θεσσαλονίκη!

Έχει γίνει χαμός μ' αυτούς τους James στην πόλη μας... Χωρίς προηγούμενο, τόσο για την πόλη όσο και για το συγκρότημα αυτό, η απίστευτη ζήτηση εισιτηρίων για τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ούτε στην Αθήνα, ούτε στο Λονδίνο 3 συνεχόμενες μέρες sold-out(θα γεμίσει και την 3η μέρα-στάνταρ!). Και απ' ότι θυμάμαι μόνο ο Χατζηγιάννης(ασχολίαστο) έχει κάνει 2πλή εμφάνιση sold out στο συγκεκριμένο μέρος.
Οι James και η Detox Promotions, λοιπόν, θέλοντας να ευχαριστήσου το κοινό για τα sold out των συναυλιών της 16ης και 17ης Ιουλίου στο Θέατρο Γης και καθώς η ζήτηση για ακόμα περισσότερα εισιτήρια από τους οπαδούς του συγκροτήματος είναι εντυπωσιακή, αποφάσισαν από κοινού να πραγματοποιηθεί:

Τρίτη συναυλία των James στον ίδιο χώρο στις 18 Ιουλίου, για την οποία θα πωλούνται εισιτήρια από την Πέμπτη 2 Ιουλίου στα καταστήματα Tickethouse Θεσσαλονίκης, Public Θεσσαλονίκης και Αθήνας.

Επίσης, από την ίδια ημέρα θα πωλούνται ηλεκτρονικά εισιτήρια στα www.i-ticket.gr, www.ticketquest.gr και στα καταστήματα ACS και Ελευθερουδάκης. Εισιτήρια: 40 Euros (προπώληση), 50 Euros την ημέρα της συναυλίας στα ταμεία στο Θέατρο Γης
Πληροφορίες για το κοινό: 210 9625105 (καθημερινές 12.00 – 18.00).

Φλώροι-Φλώροι αλλά μήπως να πάω να τους δω τελικά?

Open Air Drum'n'Bass Summer Festival 2009!

Ένα από τα καλύτερα festival των Bαλκανίων διεξάγεται στην γειτονική Βουλγαρία στις 3-4-5 Ιουλίου. Η Hard Music and Sounds United, που είναι drum 'n' bass label από την Βουλγαρία με πλούσιο βιογραφικό τα δέκα χρόνια που δραστηριοποιείται έχοντας βγάλει δουλειές αρκετών dnb people από όλο τον κόσμο, διοργανώνει και φέτος το Οpen Air Drum'n'Bass Summer Festival!

40 συνεχόμενες ώρες μουσικής στα full με τα τέλεια ηχοσυστήματα που θα υπάρχουν, djs από Βουλγαρία, Αγγλία, Γερμανία, Καναδά, Ελλάδα, Ολλανδία, Σερβία, 10 χιλιόμετρα έξω από την Σόφια σε μια ωραία τοποθεσία στο χωριό Kutina, camping και πολλές μουσικές δραστηριότητες στον χώρο, εισητήριο 3ημέρου 15 ευρώ στην είσοδο, όλα προμηνύουν ένα άρτιο και ξεχωριστό φεστιβάλ!

H ΗMSU λέει ότι φέτος το Open Air Summer Festival θα είναι επικεντρωμένο σε techstep, jungle, jump up, technoid, dubstep, woblle, digital hardcore, breakcore, neurofunk, atmospheric κυρίως ήχους. Στο line up ξεχωρίζουν οι Taxman, Capital J, Audio, ενώ φυσικά συμμετέχουν και οι 7 Βούλγαροι που αποτελούν κιόλας την HMSU, και είναι οι Acidtrip, Konspirator, Mocks, Ogonek, Cooh, Targy, Exo. Όμως, μεγάλη συμμετοχή θα έχουν κι οι δικοί μας Funxion από την Αθήνα, με Disphonia, Abend b2b Numark, Kernelcoremode b2b Harris, Elephant Phoenix.

Mάλιστα οι Funxion βάζουν και λεωφορίο από Αθήνα για Σόφια, με στάση στην Θεσσαλονίκη. To bus ξεκινάει από το Καλλιμάρμαρο στις 9 το βράδυ της Πέμπτης, Παρασκευή ξημερώματα επιβίβαση κι από Σαλόνικα και το απόγευμα κατευθείαν για το Open Air Drum'n'Bass Summer Festival 2009! Το φεστ αρχίζει στις 1800 την Παρασκευή 3 Ιουλίου και ολοκληρώνεται το πρωί της Κυριακής. Για πληροφορίες σχετικά με την εκδρομή στο funxioncrew@gmail.com και paranoise.webradio@gmail.com!

2manydjs, report from Vavylonia-Mylos 20/6.

Το περασμένο Σάββατο 20/6 επισκέφθηκαν την Θεσσαλονίκη οι καταξιωμένοι 2manydjs για να κλείσουν με τον καλύτερο τρόπο την συναυλιακή χρονιά της πόλης μας, που άνηκε σχεδόν εξ' ολοκλήρου στην Self Preservation Society, διοργανώτρια και του συγκεκριμένου party. Oι 2 Βέλγοι djs από την Ghent, έχουν γίνει γνωστοί και ως Flying Dewaele Brothers στο παρελθόν καθώς χρησιμοποίησαν όχι μόνο ένα nick στην 13χρονη παρουσία τους στα clubs της Ευρώπης. Κυρίως όμως ο κόσμος τους ξέρει ως Soulwax, με αρκετά albums στο ενεργητικό τους, άπειρα remixes, και φυσικά έχουν παίξει στα καλύτερα festivals all around Europe!

Έτσι και το Σάββατο, μία μέρα μετά την συμμετοχή τους στο Ejekt, ανέβηκαν βόρεια για ένα πολύ καλά οργανωμένο party σε ένα πολύ όμορφο εξωτερικό χώρο, όπως ήταν διαμορφωμένος αυτός του Μύλου, που ονομάστηκε Βαβυλωνία. Ξέκλεψα χρόνο από το party που συμμετείχε ο Paranoise στο ΑΠΘ και πεταχτήκαμε με τον Νίκο τρέχοντας να πάρουμε γεύση από το παρτυ των 2manydjs και να χορέψουμε λίγο... Οι Βέλγοι της bastard pop, όπως τους αποκάλεσε και ο Χρήστος πρόσφατα, βγήκαν λίγο πριν τις 11 on stage και αντίκρυσαν λίγους ανθρώπους να τους αποθεώνουν! Ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη αυτή για όλους μας, η έλλειψη κόσμου, δεν ξεπερνούσαν συνολικά τους 130-140... Παρόλα αυτά, δεν πτοήθηκαν αν και σίγουρα απογοητευμένοι κάπως, ανέβασαν γρήγορα τα vibes στην Βαβυλωνία και ξεσήκωσαν τους περισσότερους σε έναν τρελό χορό!

Παίξανε τα γνωστά remix τους, όπως το Kids από MGMT, Phantom από Justice, Standing in the way of Control από Gossip, Rock the Casbah από Clash(αν και όταν το άκουγα πίστευα πως ο joe strummer θα αηδίαζε, αλλά αυτή είναι η τύχη ενός μουσικού έργου, ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξει, όπως είχε καταλήξει ο τίτλος του τραγουδιού του και παλιότερα να αναγράφεται σε βόμβες του us army στην Ασία!), Robot Rock από Daft Punk, Hey Boy hey Girl από Chemical Bros, καθώς και την 5η Συμφωνία του Beethoven remixαρισμένη φυσικά, αλλά και remix από trax των Bowie, Guns n' Roses, Tiga κλπ κλπ. Πολύ γαμάτα ήταν τα videακια που παίζανε από πίσω, και κάνανε να κινούνται τα εξώφυλλα των albums των τραγουδιών που κάνανε remix έξυπνα, όμορφα και διασκεδαστικά! Επίσης, το stage ήταν το καλύτερο που έχω δει τελευταία σε live στην Σαλόνικα, με πολύ γαμώ φωτισμό, τέλειο ήχο και γενικά μια Βαβυλωνία διαμορφωμένη για μεγάλο σκηνικό!

Κάπου στις 12.10 έγινε ντου της αστυνομίας στον Μύλο και η μουσική έπρεπε να κλείσει... Ο κόσμος φώναξε και έβρισε λίγο αλλά τίποτα. Όλα τέλειωσαν έτσι ξαφνικά, αφήνοντας να φανεί ακόμη περισσότερο η συναυλιακή γύμνια της Θεσσαλονίκης! Κι αυτή έχει να κάνει με την έλλειψη κατάλληλων και ωραίων χώρων για live, έλλειψη κόσμου για να στηρίξει αυτά τα events, κάτι που αποδείχθηκε δυστυχώς περίτρανα στους 2manydjs, και φυσικά με την αλλοπρόσαλη κατάσταση που βιώνουμε πολύ συχνά, με αλλαγές στον χώρο διεξαγωγής των live, ντου των μπάτσων, ακύρωσεις και ένα σωρό ακόμη προβλήματα. Και μεγάλο ρόλο παίζει το ότι ο κόσμος δεν διαθέτει πλέον την άνεση να σκορπάει 25 και 30 ευρώ για μία είσοδο και άλλα 5-10 για μπύρα ή ποτό! Τέσπα... περάσαμε ωραία το Σάββατο, χωρίς να εντυπωσιαστούμε βέβαια. Το όλο σκηνικό ήταν άρτιο και πολύ σωστά στημένο, δυστυχώς το μόνο που έλλειπε ήταν ο κόσμος... Cheers!

Live Report from Syros Island

Την Κυριακή 21/6 εμφανίστηκαν στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Σύρου, οι 63high, οι Last Rizla και οι Bleez. Πολλοί από εσάς, θα μπορούσαν να πουν πως αυτό το live report είναι χρονικά καθυστερημένο και άτοπο. Όμως κάνουν τοοοοοοοοόσο λάθος!

Το γιατί κάνουν λάθος είναι εξαιρετικά απλό. Διότι δεν ήταν μόνο το live της Κυριακής που έπρεπε να σχολιαστεί, αλλά και αυτό της Δευτέρας. Ναι, ναι…οι 63 high έκαναν 2 εμφανίσεις τελικώς! Μια την Κυριακή, που ήταν προγραμματισμένη και μια ακόμα την Δευτέρα σε γνωστό μαγαζί-φοιτητότοπο της Σύρου. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά...

Την Κυριακή κατά τις 1900 πήγα στον χώρο του πανεπιστήμιου για να στήσω κ εγώ τον «εξοπλισμό» για το broadcast(ασχέτως που δεν έγινε ποτέ βέβαια … αλλά θα έρθουμε και σε αυτό) και είχα την τύχη να ακούσω τους 63high καθώς και τα υπόλοιπα σχήματα, να κάνουν το sound check. Όσοι ξέρουν λίγο από αυτό, γνωρίζουν πως πιο κρυστάλλινο ήχο εκτός από εκείνη τη στιγμή…δεν θα ξανακούσεις στο live. Όντως οι 63 είχαν κέφια (πολλά όμως-όχι μαλ@κιες!!) και δεν σταμάτησαν εύκολα, ακόμα κι όταν όλα ήταν setαρισμένα. Πράγμα που πρόδιδε την ξεσαλωματική εξέλιξη της νύχτας.

Στην σκηνή, κατά τις 2130-2200, ανέβηκαν οι Bleez. Ένα νεανικό συγκρότημα από τη Σύρο με πολύ καλό δέσιμο. Ερμήνευσαν γνωστά κομμάτια όπως το “Feeling Good” από Muse κι όχι από Nina Simone, αλλά το μεγάλο respect στα παιδιά ήταν το κομμάτι από Spin Doctors (!) που έπαιξαν – το οποίο είχα να ακούσω χρόνια και το είπαν μια χαρά! Την παρουσία τους ολοκλήρωσαν ερμηνεύοντας μια μπαλάντα με τη βοήθεια μιας φοιτήτριας στα φωνητικά.

Ακολούθησαν οι Last Rizla. Α!ναι σωστά!...τι παίχτηκε με την μετάδοση… Λοιπόν. Η αίτια που δεν μεταδόσαμε το live, ήταν μια λάθος συνδεσμολογία με την κονσόλα (η όποια ήταν αδύνατο να αλλαχτεί κατά τη διάρκεια της νύχτας [;]) και το «άριστο» λογισμικό Windows XP dark edition. Οι Last Rizla λοιπόν, ανέβηκαν στη σκηνή και παρουσίασαν ένα live με πολύ διάθεση και αρκετό νεύρο. Με κιθαριστικές αναλαμπές, ήχους ανεβαστικούς οι οποίοι χαρακτηρίζονται στα σίγουρα fusion. Η μουσική τους ήταν πάρα πολύ δεμένη, το σχήμα είχε όρεξη και γενικότερα η παρουσία τους ήταν αισθητή. Αφού να φανταστείτε ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Ζάχος, ίσως και να είναι το μοναδικό άτομο που μπορεί να σκεπάζει τα drums(!) με τη φωνή του. Μιλάμε δηλαδή για πολύ νεύρο και πάθος στην ερμηνεία τους. Το έχουν το sport στα σίγουρα. Το κοινό τους ακολουθούσε ρυθμικά και με ένταση ενώ το συγκρότημα προετοίμαζε το κλίμα για τους 63.

Όταν λοιπόν ανέβηκαν στην σκηνή οι 63high ήταν σαν να βλέπεις άλλου είδους συγκροτήματα… Τους λες και επαγγελματίες, μπαταρίες, ξεσηκωτικούς, παθιασμένους, τρελούς και πωρωμένους! Ο κιθαρίστας τους είναι σίγουρα ο John Frusciante της ελληνικής ska. Το εν λόγω άτομο είναι μουσικός με @@ όπως και όλοι στο σχήμα βέβαια. Ήταν στην σκηνή για 2 ώρες και 10 λεπτά paranoizers! Ναι ήταν ακούραστοι! Με πάρα πολύ θετικό vibe έκαναν ένα ολόκληρο πανεπιστήμιο να κουνιέται πάνω κάτω, να χορεύει και να κάνει crowdsurfing. Το “Heroine” τα έσπασε, το “Bad Words” ήταν άψογο και σε γενικές γραμμές όσοι ήταν εκεί χόρεψαν με ήχους ska/reggae/punk και άφθονες μπύρες (ναι…αυτό δεν είναι και πολύ αλήθεια…τελειώσανε σε κάποια φάση γύρω στη 1 και κάτι…και είχαν πει τα παιδιά: «πάρτε 1000 για να φτάσουν»). Δεν έχω δει ξανά τέτοια μπάντα σαν τους 63. Είναι ακούραστοι! Είναι οι μπαταριές Energizer(ή Duracell…ποιος ξέρει;). Δεν έλεγαν να κατέβουν από τη σκηνή, τα encore τους ήταν πάνω από 6 ανεβάζοντας συνέχεια το tempo και μαζί με αυτό και διάθεση και τα crowdsurfing. Ακόμα και όταν μια τούρτα (ναι ναι…τούρτα) προσγειώθηκε στον μπασίστα και το Music Man μπάσο του, λόγω γενεθλίων, δεν πτοήθηκαν! Αντιθέτως είπαν: «όπα δεν έχουμε μπάσο…Last Rizla, δώστε το δικό σας» και όλα λύθηκαν μονομιάς!

Μας έκαναν όλους μια μάζα που χόρευε, διασκέδαζε και δεν έδινε δεκάρα ούτε για τις μπύρες που τελείωναν ούτε και για άλλα σκηνικά….

Την Δευτέρα λοιπόν, εκεί που καθόμασταν στο μαγαζί που σας είπα στην αρχή του άρθρου, σκάνε μύτη οι 63! Όχι όλοι βέβαια άλλα μερικοί. Ο κιθαρίστας (μορφάραααααααααα), ο τραγουδιστής και ο τρομπετίστας (τουλάχιστον αυτούς διέκρινα) στήσανε τσακ μπαμ έναν ενισχυτή και δυο μικροφωνάκια,είπαν στον dj να σταματήσει και άρχισαν να funkάρουν και να αυτοσχεδιάζουν. Έτσι απλά, σχεδόν ακουστικά. Και πάλι βέβαια υπήρχε κλιμάκωση γιατί μετά τους αυτοσχεδιασμούς, είπαν σχεδόν ολόκληρο το πρόγραμμα της Κυριακής και γενικότερα ό,τι ζητούσε ο κόσμος. Τώρα θα μου πείτε, δεν θεωρείται live ρε φίλε από τις 2.30 το βράδυ μέχρι τις 8 το πρωί…

Μήπως είναι μαραθώνιος(δυο ημερών κιόλας); Όπως και να έχει…η συναυλία ήταν φοβερή!Πάντα τέτοια!

Au Revoir Simone - Still Night,Still Light

Η Annie, η Heather και η Erica είναι τρεις πολύ όμορφες Αμερικανίδες με καταγωγή από το Brooklyn της Nέας Υόρκης και αποτελούν τις Au Revoir Simone. To όνομα τους είναι εμπνευσμένο απο μία ατάκα από την Cult ταινία Pee Wee Herman's Big Adventures με τον Paul Reubens. Μόλις κυκλοφόρησαν το τρίτο τους προσωπικό studio album μέσω της MoshiMoshi Records, ένα album εξαιρετικό και διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα συνδυάζοντας folk, avantgarde, synth pop και indie κατάφεραν να με μαγέψουν με τις μελωδίες τους και τις πολύ όμορφες φωνές τους σε τραγούδια, όπως το All or Nothing και το Shadows, ενώ με έκαναν να χορέψω με το Anywhere You Looked. To album ηχογραφήθηκε on the road όπως είπε η Heather, ενώ περιγράφει την μουσική του album σαν 'electronic lo-fi keyboard pop'.

Γενικά χρησιμοποίησαν πολλά keyboards και synth-pop στοιχεία στην παραγωγή του album υπό την επιμέλεια του Tom Monahan, o οποίος έχει δουλέψει στο παρελθόν με καλλιτέχνες όπως Devendra Banhart,Tussle, Chapin Sisters. Προσωπικά το Still Night, Still Light μου φάνηκε η καλύτερη δουλειά τους μέχρι σήμερα αν και δεν τις παρακολουθώ απο την αρχή της καριέρας τους (τις βρήκα σχετικά πρόσφατα), στο άκουσμα αυτού του album με κέρδισαν. Αξίζει σίγουρα μία ακρόαση και πιστέυω θα τις αγαπήσετε.

Tracklist:
1)Another Likely Story
2)Shadows

3)All Or Nothing
4)Knight Of Wands
5)The Last One
6)Trace A Line
7)Only You Can Make Me Happy
8)Take Me As I Am
9)Anywhere You Looked
10)Organized Scenery
11)We Are Here
12)Tell Me

cheers!!!

PJ Harvey & John Parish and Pale Young Gentlemen, new albums!!

''A Woman A Man Walked By" είναι o τίτλος του νέου album της PJ Harvey..Μια καταπληκτική δουλεια της Polly Jean Harvey οπου μέτα απο 13 χρονια συνεργαστηκε ξανα με τον John Parish και οπως μπορει να θυμαστε οι περισσοτεροι η πρωτη συνεργασια ηρ8ε το 1996 με το album Dance Hall At Louse Point οπου ηταν ενας γαματος δισκος οπως και αυτος. Ο δίσκος κυκλοφόρισε στις 30 Μαρτίου! Αυτη τη φορα την μουσικη υπογραφει ο Parish και τους στιχους η ιδια.. O δισκος περιεχει 10 κομματια τα οποια ειναι ενα και ενα!

-----

01. Black Hearted Love
02. Sixteen, Fifteen, Fourteen
03. Leaving California
04. The Chair
05. April
06.A Woman A Man Walks By/The Crow Knows Where All The Little Children Go
07. The Soldier
08. Pig Will Not
09. Passionless, Pointless
10. Cracks In The Canvas

Kαι βεβαια, ενα καινουργιο ονομα στον χωρο οι οποιοι εχουν στο ενεργητικο τους 2 μονο albums οι Pale Young Gentlemen. Το 1ο album με τιτλο Pale Young Gentlemen δινει εντονες αναφορες στους γνωστους Tiger Lillies με την ποικιλια μουσικων οργανων και τον ρυ8μο πυ βγαζουν στα περισσοτερα κομματια τους.

Τωρα με το 2ο album με τιτλο Black forest δν μπορεις ευκολα να τους προσδιορισεις..εχουν κανει μια μιξη μελωδιων οπου σε κανει να σκεφτεσαι οτι σου 8υμιζει μια μπαντα και στην επομενη νοτα να σου 8υμισει καποια αλλη,ετσι δημιουργει ενα ευχαριστο μουσικο μπερδεμα στα αυτια σου που δεν μπορει να μη σε ταξιδεψει..

-----
01. Coal/Ivory
02. I Wasn't Worried
03. Marvelous Design
04. Goldenface, Morninglight
05. The Crook of my good Arm 1
06. Kenntle Drum (i left a Note) 1
07. Shadows/Doorways
08. Our History
09. Wedding Guest
10. We Will Meet
11. There is a Place
12. She's All Mine, I Think

Συντονιστείτε κάθε Σάββατο απόγευμα και ακούστε τους Funxion!

Ηello hellow!

Εδώ και κάποιες εβδομάδες έχει γίνει μία σημαντική προσθήκη στους broadcasters του Paranoise! Όμως δεν πρόκειται για έναν, δύο ή τρεις, αλλά για μία μεγάλη παρέα dj και παραγωγών από την Αθήνα, τους γνωστούς ως Funxion Crew! Ότι και να πει κανείς είναι λίγο για να περιγράψει τι έχουν πετύχει όλα αυτά τα 8 χρόνια παρουσίας τους στον χώρο της μουσικής. Έχουν αναδείξει και φτάσει στην κορυφή της ηλεκτρονικής σκηνής στην χώρα μας την drum n' bass. Tα πάρτυ τους τα σπάνε! Και έχουν παίξει παντού, τόσο στα βόρεια όσο και προς τα νότια.

Από σήμερα και κάθε Σάββατο απόγευμα 6-8 ο Paranoise θα χορεύει ακούγοντας πολύ πολύ δυνατά dnb από τους Funxion! Θα παίζουν randomized, δηλαδή κάθε εβδομάδα θα αλλάζει ίσως ο broadcaster. Είναι περιττό να πούμε κάτι άλλο, όποιος θέλει συντονίζεται κ γουστάρει! Εμείς απλά τους καλωσορίζουμε στην παρέα μας και λέμε ότι μας τιμάει η παρουσία τους στον σταθμό.

Send your Love or Hate to myspace.com/funxioncrew!!
Cheers!

Synch 2009

Έκτη συνεχής χρονιά για το Synch Festival και η αποστολή του συνεχίζεται... (Ακομπλεξ)άριστος μουσικός συγχρονισμός συναισθημάτων κ συναισθηματικός συγχρονισμός μουσικών... Το φετινό roster, πιστό στις αρχές της πρωτοπορίας και του αυθεντικού εναλλακτισμού, περιλάμβανε (κλασικά) πολλούς μουσικούς κ πολλές μουσικές. Μπάντες (κυρίως απο Aγγλία) με έμφαση στο indie-hype και παραγωγούς κυρίαρχα προσανατολισμένους σε tech και house άξονες...

Παρασκευή απόγευμα, κατεβαίνοντας (τελευταία στιγμή) προς Αθήνα διάβαζα σε συνέντευξη του Δημήτρη Παπαϊωάννου(καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ) στα νεα, την πρόταση του προς τους επικείμενους παρεβρισκόμενους στην Τεχνόπολη τα δύο αυτά βράδια: « Να φορέσετε όλοι αθλητικά παπούτσια για να τρέχετε ευκολότερα από stage σε stage»... μιας και δύο ανοιχτά καθώς και τρία κλειστά stages ήταν έτοιμα να μας γεμίσουν ήχους και διλήμματα. Έτσι και έγω,επιρεπέστατος και στα δύο, περιφερόμουν άλλοτε στοχεύμενα και άλλοτε παντελώς άσκοπα στους χώρους του φεστιβάλ. Φυσικά είδα πόλλα και έχασα περισσότερα (με μαθηματική αναλογία 1 / 2.5 )

Day 1

Άφιξη στην Τεχνόπολη στις 10μισή. Στο open air 1 παίζουν οι Florence And The Machine. Το νέο indie-pop κρα της Μ. Βρετανίας. Η Florance ντυμένη-καλυμμένη με μαύρο φόρεμα-πέπλο, σαν μία άλλη Madona στο frozen, να ουρλιάζει επιδεικνύοντας τη λυρικότητα και τις φωνιτικές της ικανότητες, και θυμίζοντας πότε τη brοdy dalle των distillers και πότε τη Μήδεια. 2-3 κομμάτια και μετάβαση στο οpen air 2 και τους Fujiya & Miyagi. Ψιθυριστά φωνητικά εναρμονισμένα με post-punk riffs μας μυούν σε new wave ατμόσφαιρα. Ψυχεδελικά synth εναλλάσονται με μπιτάτες 80s λούπες. Μονότονες μπασογραμμές και ρυθμικές μπότες σε κρατούν σε συνεχή κίνηση. Έξυπνη σύμπτηξη γνωστών ιδιωμάτων που δημιουργούν ένα ιδιόμορφο-προσωπικό στυλ καταλήγοντας σε ενα σχεδόν εξαγνιστικό, krautrock ξέσπασμα. Δυναμική και γεμάτη εμφάνιση που σε συνδυασμό με τα domino pixel made videos κατάφερε τουλάχιστον να σε κρατήσει, αν όχι να σε εκπλήξει.

Η ώρα εχει πάει 11και20. Το στήσιμο στο μεγάλο stage εχει τελειώσει και οι Tortoise βγαίνουν στη σκηνή. Εξαρχής όταν έμαθα πως θα είναι headliners της πρώτης μέρας παραξενεύτηκα. Όχι επειδή δεν τους εκτιμώ μουσικά αλλά γιατί πιστεύω πως ενα τόσο ολοκληρωμένο line-up πρέπει να οδηγείται από μία πιο διαδραστική και, σίγουρα, πιο μαζικά ξεσηκωτική μπάντα. Το συγκρότημα από το Chicago έκανε από (και κυρίως) την πρώτη στιγμή αισθητή την παρουσία του. Υψηλή τεχνική κατάρτηση από όλα τα μέλη με αποκορύφωμα τον drummer που, ως frontman, επικέντρωνε αυτιά και μάτια πάνω του. Τα κομμάτια που ακούστηκαν δεν είχαν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Jazz, hip-hop και latin ενορχηστρώσεις σε post rock δομές. Ψιλογνωστή η συνταγή... Πάραυτα αύτο που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η άρτια ανάπτυξη τους. Jazzy σολαρίσματα και ρυθμικά τύμπανα (ντυμένα με μπάσα, synth κ ξυλόφωνο) κατέληγαν σε μεταλλικά κιθαριστικά ξεσπάσματα και όλα αυτά υπό την αύρα σπάνιας avant-gard ελευθεριάς. Όμορφη ατμόσφαιρα, αν και πιστεύω (χωρίς να κατηγορώ) πως πολλοί πνίγηκαν στη φαινομενική της μονοτονία και τράπηκαν σε τακτική φυγή, αναζητώντας ηχητικό καταφύγιο στους Friendly Fires. Όσοι μείναμε επιβραβευθήκαμε με ενα πραγματικά jammato κλείσιμο. Δύο (σχεδόν τρεις) drummer επι σκηνής να αποθεώνουν και να αποθεώνονται ορίζοντας το τέλειο finale (τόσο για τους ίδιους τους tortoise όσο κ για τα ανοιχτά stages).

Το επόνο μισάωρο ήταν κοινό για τους περισσότερους. Αναμονή στην ουρά για φαγητό και ποτό. Μεγάλη αναμονή. Και αναλγητικό άραγμα για ανασύνταξη δυνάμεων.

Η ώρα είναι σχεδόν μία, και στο κλειστό αμφιθέατρο παίζει ο Evripides και οι τραγωδίες του. Εκεί, βρίσκεται ήδη αρκετός κόσμος για να ακούσει και να δει τον επιμελώς ντροπαλό, ρομαντικό και ''τόσο αθώο'' έβρι. Ανάλαφρη μουσική, ανάλαφροι στοίχοι. Καλοκαιρινά πάρτυ και χάρτινοι έρωτες. 50s, 60s και 80s αισθητική. Αποχορούμε με ενα πονηρό χαμόγελο και κατευθυνόμαστε στο D10 (homegrove) και τους 3 Chairs. Πλούσιο set. Detroit ρυθμοί με μπουκομένα τυμπανα, soul και funk λούπες, soulful house και πάλι Detroit.

Βγαίνουμε έξω για λίγο καθαρό αέρα. Τα πόδια μας ειναι πιο βαριά από ποτέ. Η κούραση εξαντλητική. Παίρνουμε δύναμη για το τελευταίο tour. Experimental ήχοι στο αμφιθέατρο, από τις πειθαρχημένες μηχανές των ηλικιωμένων Cluster. Στο D7 βρίσκεται ο Joe Goddard των hot chip. Ολος ο χόρος έχει μετατραπεί σε ενα ατελείωτο dancefloor. Εύκολα πράγματα για ένα dj της κλάσης και της πείρας του. Δύσκολα για 'μας που καταβεβλημένοι απο την ένταση μιας τοσο γεμάτης μέρας παίρνουμε το δρόμο του γυρισμού.

DAY 2

Δεύτερη μέρα του synch και οι υποκειμενικές μου προσδοκίες αυξημένες. Προσδοκίες για super live και έντονα vibes.

Άφιξη στις 9μισή. Ο κόσμος αισθητά περισσότερος της πρώτης μέρας. Στο κεντρικό stage βρίσκονται οι Matthew Herbert Big Band. Αργώ να ασχοληθώ τόσο που όταν το αποφασίζω είναι αργά. Το live τους έχει τελειώσει. Το μόνο που μου μένει είναι η μουσική αναρχία και οι ακατέργαστοι-ασύμετροι ήχοι που κατάφεραν να τρυπώσουν στα αυτιά μου. Αργότερα θα μάθω πως έκλεισαν το live φορόντας κουκούλες (χωρίς καμία σχισμή) ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς τις φυλακές του Γκουαντάναμο.

Ο κόσμος, τώρα, συρρέει προς τα ταμία. Λεφτά - κουπόνια - μπύρες. Συναυλιακή παραγωγική διαδικασία. Έπονται οι Mulatu Astatke με τους Heliocentrics στο open air 1 και οι The Teenagers στο 2, που αρχίζουν σχεδόν την ίδια ώρα. Όπως ήταν αναμενόμενο τη μερίδα του λέοντος (συμπεριλαμβανομένου και εμού) κέρδισαν οι πρώτοι. Σύμπτηξη αιθιοπικής και jazz μουσικής (παράδοσης). Τουλάχιστον κάτι τέτοιο φαντάζομαι. Τους Ηeliocentrics (της Now Again) δεν τους κατάλαβα καθόλου. Μετά από 2-3 κομμάτια (μέτριου ήχου) αναχωρούμε για το διπλανό stage. Εκεί μόλις έχουν βγει οι Teenagers. Γάλλοι στην καταγωγή, δεν περνούν τόσο απαρατήρητοι οσο φανταζόμουν. Γκαζάτα αλλά μελοδικά riffs. Γρήγορα garage τύμπανα και απαγγελτικά φωνητικά. Ο τραγουδιστής, σαν νέος αθυρόστομος david byrne, ξεσήκωσε εύκολα το κοινό. Όχι τόσο με τις φωνητικές του ικανότητες, αλλά με την άμεση επικοινωνία που είχε μαζί του. Το live ολοκληρώνεται με 15 κοπέλες να χορευύουν εξτασιασμένες υπό τον σταθερότατο ρυθμό της μπότας.

Γρήγορη αλλαγή οργάνων στη σκηνή και προσανατολισμού για εμάς. Ο κόσμος έχει σχεδον διπλασιασθεί και είναι έτοιμος να δεχθεί τον electro-pop ερωτισμό των Junior Boys. Το ντουέτο από τον Καναδα εμφανίζεται ως τρίο (με την προσθήκη live drummer). Synth και drum machine ολοκληρώνουν τη σύνθεση. Ο τραγουδιστής τους (κρατώντας κάποιες επιφυλάξεις πως είναι ο αυθεντικός) θύμιζε καλιφορνέζο bully. Αν θυμάμαι καλά ακούσαμε 5 κομμάτια τους. Ολα ακριβέστατες μεταφορές των studio tracks με έντονο dance spirit.

Επιστρέφουμε στην κεντρική αρένα. Δεν θέλουμε να χάσουμε ούτε στιγμή της τρέλας που λέγεται Squarepusher. Το live του μου ειναι ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ανεβαίνει στη σκηνή κατά τις 12παρά15. Ολομόναχος. Με ενα μπάσο στο χέρι και ενα pc. Δίπλα του στημένο ένα set drums. Ακούγονται οι πρώτες μπασογραμμές. Τα εφέ με τα οποία είναι ντυμένες πολλά και δυναμικά. Σιγά σιγά κάποια bleeps κάνουν την εμφάνιση τους. Ανεβαίνει και ο ντράμερ στη σκηνή. Παίζουν ένα surf-pop κομματάκι. Μου θυμιίζει νομίζω blur. Και κάπου εκεί ξεκινάει η έκρηξη της διαστροφής του. Η παραμόρφωση εξαγριώνει το μπάσο. Τα τύμπανα αρχίζουν διπλοπεταλιές και ο ήχος που βγαίνει μόνο thrash θυμίζει. Τα bass riffs αλλάζουν σχεδόν ανα μέτρο. Το ίδιο και τα τύμπανα. Κανείς δεν ξέρει τι έπεται. Η thrash μετατρέπεται σε drone και απο εκει σχεδόν μηχανικά σε tech step. Τα bleeps υπερφορτώνουν την ατμόσφαιρα. Η tech-step γίνεται drill n bass (φυσικά) και απο εκεί πάλι thrash και πάλι tech-step και πάλι drill n bass. Όλα live. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ τέτοιους ήχους απο μπάσο. O τύπος ειναι διεστραμμένος και ο drummer του ακραίος. Και μόνο που μπόρεσε να ακολουθήσει αυτο τον ορυμαγδό ήχων και ταχυτήτων αρκεί. Ο τύπος ειναι διεστραμμένος. Το τέλος του live ακολούθησε σιγή. Λίγα χειροκροτήματα. Πολύ λίγα. Θες η κούραση όσων ακολουθούσαν (νοητικά) εξτασιασμένοι? Θες η αποστροφή των μη μυημένων-ενδιαφερόμενων?

Μία η ώρα και περιφερόμαστε αναζητόντας ενα ήρεμο πεζούλι. Δυστυχώς, πραγματικά δυστιχώς, η ελκτική του δύναμη ήταν τόσο έντονη που μας έκανε να ξεχάσουμε τον Bug στο D10. Την ώρα που μπαίνουμε ανεβαίνει στη σκηνή ο Hudson Mohawke. Γέννημα θρέμα της Γλασκώβης εκπροσωπεί άξια την σκηνή της πόλης και το label του. Hip-hop, 2step, dnb και dubstep ρυθμοί στον άξονα του set του, αναμιγμένοι με soul φωνητικά και 8bit bleeps και πλαισιωμένοι απο βαριά-παραμορφωμένα μπάσα και strings. Στο D7 παίζουν οι Shit Robot (σε κλασικά electro-dfa μονοπάτια) και ακολουθούν οι Aeroplane. Ο Alex Tsiridis πίσω στο D10 κλείνει με μπουκωμένα μπασάτη (σχεδόν hard)tech και πορτογαλλικά φωνιτικά live. Τη βραδιά μας αποτελειώνει ο Mathew Johnson με house, dnb και dark breaks. 5μισή η ώρα. Η πόλη ακόμα λυκνίζεται ιδρωμένη και εμείς αναζητούμε ασφαλές φαγητό...

Το PPParty το Σάββατο 20/6 αρχίζει στις 8!

Το Σάββατο 20 Ιουνίου στις 8 το απόγευμα αρχίζει το PPParty! στα γρασίδια Φιλοσοφικής στην Θεσσαλονίκη υπό την διοργάνωση της Pateras Productions. Σε αυτό το κάλεσμα συμμετέχουν πολλοί φίλοι των διοργανωτών, μπάντες, ραδιόφωνα, dj's, ανάμεσά τους και ο Paranoise που δεν θα αρνιόταν με τίποτα μία φιλική πρόταση σαν αυτή. Συγκεκριμένα θα παίξουν ακουστικό live οι εξής: Coin, Jane Doe, Baron Anastis, Van Hustler, ενώ οι μισοί Puppies που ήταν προγραμματισμένο να παίξουν, δεν θα μπορέσουνε τελικά, αν και θα το ήθελαν πολύ.

Ακόμη, θα παίξουν DJ Set οι Leaf, Nema καθώς και παραγωγοί 2 web radio της πόλης μας, από τον Paranoise και το Coo radio. Πρόκειται ουσιαστικά για μία μεγάλη συνάντηση πολλών πολλών φίλων που παίρνουν μέρος δυναμικά σε αυτό το event, ο καθένας με τον τρόπο του, για να στηρίξουν τον ανιδιοτελή πραγματικά σκοπό του PPParty! Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ.

Καλούμε κι εμείς με την σειρά μας όλους εσάς που θα μείνετε σ' αυτήν εδώ την πόλη το σ/κ, να έρθετε στο ΑΠΘ να περάσουμε ένα τέλειο σαββατιάτικο απόγευμα και βράδυ μαζί, πίνοντας άφθονο αλκοόλ, beers n' cocktails, και χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσης!! Το σκηνικό αρχίζει από νωρίς, 8 το απόγευμα στα γρασίδια της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ, και όποιος έρθει θα περάσει σίγουρα καλά!

Ραντεβού εκεί λοιπόν, για τους εναπομείναντες!

2 Many Djs Live In Thessaloniki!

Σάββατο 20 Μαίου ένα ακόμα μεγάλο event θα λάβει χώρα στην πόλη μας, η Self Preservation Society διοργανώνει στην Βαβυλωνία του Μύλου ένα από τα μεγαλύτερα καλοκαιρίνα parties.

2 Many Dj'S, το άλλο πρότζεκτ των δύο Βέλγων αδερφών που έχει ταρακουνήσει όλη την Ευρώπη θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη, μία μέρα μετά την παρουσία τους στο Ejekt Festival στις 19 του μηνός.

Με πολύ πλούσια δισκογραφία στο ιστορίκο τους σαν Soulwax (compilations,eps,albums κι αμέτρητα remixes σε καλλιτέχνες όπως Gorillaz, Robbie Williams, Klaxons, Hot Chip, Muse, Rolling Stones και άλλα πολλά) έχουν εγκαθιδρύσει το όνομα τους ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην παγκόσμια dance σκηνή και κομμάτια και remixes τους έχουν παιχτεί σε όλα τα μεγάλα clubs του κόσμου.

Τους έχουν αποκαλέσει BASTARD POP ένας όρος που αντικατοπτρίζει απόλυτα την μουσική τους, στα dj sets τους μιξάρουν σχεδόν τα πάντα από reggae, dance, rock και house ενώ τα videoclips τους έχουν θεωρηθεί ακατάλληλα για την τηλεόραση από τα μεγάλα μουσικά κανάλια.

Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε από όλα τα μεγάλα δισκοπωλεία της πόλης Metropolis(Τσιμισκή33), Musicland (Μητροπόλεως102), Joint(Αγ. Σοφίας 1) με 25 ευρώ, ενώ επίσης μπορείτε να προμηθευτείτε tickets και μέσω του διαδικτύου εδώ. Yπάρχουν και μερικά με 20 ευρώ στο νετ, ενώ στην είσοδο οι τιμές θα είναι στα 30 ευρώ. Οι πόρτες ανοίγουν στις 2030 και το πάρτυ θα αρχίσει υπό την μουσική επιμέλεια των Jason Project(live)/Elias + Sugar 44 (dj set)

Ελάτε όλοι να παρτάρουμε και να γιορτάσουμε την αρχή του καλοκαιριού λίγο πριν τα πρώτα μπάνια!!!
cheers!!

Νέα μεγάλη Αναβάθμιση στον Paranoise!!

Αγαπητοί ακροατές του Paranoise Radio,

Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνουμε, ότι αποφασίσαμε να εξελίξουμε τον ήχο μας, άλλη μια φορά. Ως σταθμός που λειτουργεί μόλις ένα χρόνο, με ερασιτέχνες (στον χρόνο που διαθέτουμε και στα λεφτά, γιατί στην ποιότητα έχουμε επαγγελματικά standards), έχουμε κάνει ήδη μία σημαντική αλλαγή εταιρείας, ενώ τώρα πιο ώριμοι επιλέγουμε την Pasradio για streaming, την οποία και συστήνουμε ανεπιφύλακτα σε κάθε ενδιαφερόμενο. Από τώρα και στο εξής αλλάζουμε:

• ποιότητα. Aυξάνεται η υπάρχουσα (40k-->48k) και
• προστίθεται και δεύτερη ιδιαίτερα μεγάλη (128k μεγαλύτερη από πολλούς επαγγελματικούς σταθμούς, για να μας ακούτε καθαρά στην παραλία με το WiFi :P).
• επιπλέον κάνουμε και σημαντική αύξηση στους ταυτόχρονους ακροατές(στους 500), μετά την βελτίωση των στατιστικών τον τελευταίο καιρό.
  
• Με τα νέα δεδομένα, μπορείτε να βλέπετε τον τίτλο και καλλιτέχνη για τα τραγούδια που παίζουν (θα ισχύει σίγουρα στις ώρες που παίζει ο "αυτόματος", γιατί γενικότερα δεν είναι εφικτό όταν ο καθένας παίζει με mp3 & cd & βιννύλια κτλ)

Για να μας ακούσετε λοιπόν στην χαμηλή ποιότητα (48kbps) πατάτε εδώ. Για την υψηλή στα 128kbps πατάτε εδώ. Ανοίγετε το αρχείο με οποιοδήποτε player και μας ακούτε σε όλα τα κοινά λειτουργικά συστήματα (windows xp, vista, mac os, ubuntu κλπ)Φυσικά, το ότι ανεβάσαμε την ποιότητα του ήχου δε σημαίνει αυτόματα ότι βελτιώθηκε η πραγματική ποιότητα του σταθμού. Αυτή δε μετριέται με κιλομπάιτς το δευτερόλεπτο αλλά πηγάζει απ' την αγάπη μας γι' αυτό που κάνουμε και μετριέται με επιτυχίες κάθε είδους (αναγνώριση, ακροατές, επισκεψιμότητα στις σελίδες μας, προσέλευση στα event που υποστηρίζουμε κλπ). Σας ευχαριστούμε όλους για την αληθινή υποστήριξη!!

ΥΓ: Προτάσεις βελτίωσης καθώς και παρατηρήσεις με το τι δε σας αρέσει, είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτες.

Καλό καλοκαίρι & καλή ακρόαση!

63 High + Last Rizla live @Syros

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και στη Σύρο του ετοιμάζουμε μια ακόμα καλύτερη υποδοχή από ότι τα μπάνια στις παράλιες, το sunbathing και τους απείρους ατελείωτους καφέδες στην παράλια της πόλης.

Οι 63 high έρχονται στο νησί για ένα live στις 21/6. Για να τα σπάσουν όλα. Για να ακούσουμε ήχους ska reggae και punk. Το Θεσσαλονικιό σχήμα των 63 high είναι ήδη γνωστό για τις συνθέσεις του, το ύφος και την ενέργειά του. Έρχονται για να ταράξουν το ήρεμο κλίμα του καλοκαιριού που το μόνο ενδιαφέρον που έχει από ήχους είναι τα πλιτς πλιτς των κυμάτων και τα τζιτζίκια που τρίζουν τα απογεύματα. Σχηματίστηκαν το 1997 με συνδετικό κρίκο την αγάπη για τη ska και την punk μουσική. Πιστεύουν πως ο συνδυασμός αυτών των δυο μουσικών στυλ και του skateboard προσφέρουν μια μοναδική εμπειρία – ένα άψογο trip το όποιο σχεδόν 12 χρόνια μετά την ίδρυση τους σίγουρα ταξιδεύει παρά πολλούς. Οι 63 high εκπροσωπούν επάξια των συνδυασμό διαφορετικών μουσικών ακουσμάτων και καλής μουσικής. Παίζουν λοιπόν μία μίξη από punk, ska και reggae. Έχουν την δική τους ανεξάρτητη εταιρία Plagiarism records όπου μέσω αυτής δημιούργησαν τα cd τους τα οποία μοιράζονται σε live η’ πωλούνται σε πολύ χαμηλές τιμές σε άλλους χώρους(δείτε το MySpace των 63 high για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα σημεία διανομής σε διάφορες πόλεις).

Τους Last Rizla τους είχαμε ακούσει και μας είχαν εντυπωσιάσει τον Φεβρουάριο στα πλαίσια των συναυλιών του πολιτιστικού φεστιβάλ “ReAct” που είχε διοργανωθεί στην Ερμούπολη αποκλειστικά από φοιτητές. Τότε ο Paranoise είχε καλύψει τις συναυλίες με ένα «άριστης ποιότητας» broadcast με τον TreloNick να επιμελείται της εκπομπής (τσίμπα και το κομπλιμέντο σου ρε τρελέ!). Οι ίδιοι έχουν δηλώσει παρά πολύ σωστά πως το είδος τους περιγράφεται ως experimental-fusion-punk (myspace). Και πιστέψτε με έχουν δίκιο, αλλά για να το καταλάβετε πρέπει να τους δείτε από κοντά. Με ήχους δυνατούς, εκρηκτικούς σχεδόν νευρωτικούς και δεμένους θα παρουσιάσουν ένα live άριστο! Πρίν από μερικούς μήνες ηχογράφησαν το demo cd τους στην Θεσσαλονίκη κάνοντας έτσι ακόμα ένα βήμα μπροστά σαν μπάντα.

Σίγουρα η συναυλία θα έχει εξαιρετικό vibe, τρελή διάθεση, κόσμο, μουσικάρες και φυσικά μπύρες από το κυλικείο δίπλα! Αν όλα πάνε καλά με το δίκτυο και τις συνδεσμολογίες ένα ακόμα broadcast θα λάβει χώρα από τον Paranoise(ο όποιος στηρίζει όλες αυτές τις ενέργειες με χαρά, κέφι, στυλ και μπρίο), προκειμένου να ακουστούν οι μουσικές των δυο συγκροτημάτων through the net. Όπως και να έχει, ένα live report είναι καθοδόν για να ενημερωθείτε όλοι σας, στην περίπτωση που δεν μπορέσετε να παραβρεθείτε.
Ελπίζουμε να πάνε όλα τέλεια! Θα τα πούμε εκεί!

21/6 αμφιθέατρο πανεπιστημίου / Ερμούπολη Σύρου/ 20:30