Οι αγαπημένοι μου Sepalcure, πρωτοπόροι του σήμερα στον ήχο που αποκαλούμε 2-step, παρουσιάζουν και επίσημα πια κυκλοφορούν από την περασμένη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά! Το Sepalcure LP είναι πια γεγονός κι όλοι εμείς οι fans τους είμαστε στην τρομερά ευχάριστη θέση να ακούμε τα νέα δημιουργήματα του νεοϋορκέζικου διδύμου που κοσμεί το label του Scuba, την Hotflush recordings δηλαδή.Πρόκειται για το πρώτο album που βγάζουν οι Sepalcure έπειτα από την κυκλοφορία τριών 12ιντσων με μεγάλη επιτυχία στο 2010 και 2011, τα Love Pressure, Fleur EP και το Pencip Pimp που αποτέλεσε προπομπό του LP. Για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα δικαιώνει την τεράστια εκτίμηση που τρέφουμε προς τους Machine Drum και Braille και τις από κοινού συνθέσεις τους, κάτι το οποίο αποτιμάται και στις διθυραμβικές κριτικές και βαθμολογίες που έχει αποσπάσει ο δίσκος από γνωστά περιοδικά, sites και radios. Πάντως, για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, αμφότεροι έχουν σπουδαίο δισκογραφικό παρελθόν, και ειδικά ο Travis Stewart aka Machine Drum που έχει και εκπληκτικό παρόν, σε διαφορετικό ήχο απ' ότι στο project Sepalcure.
Στο Sepalcure LP λοιπόν, συναντάμε 10 πανέμορφα κομμάτια συνολικής διάρκειας 52 λεπτών, όπου εναλλάσσονται οι πιο σύγχρονοι ρυθμοί και τάσεις της uk bass σκηνής αναμειγμένοι ενίοτε με house. Μέσα από την future garage, την 2-step, ακόμη και το footwork, μπολιασμένα με στοιχεία οργανικά, όπως στο See Me Feel Me, 
ή και τις ambient στιγμές που πάντα παρουσιάζουν σε μικρές δόσεις οι Sepalcure, αναδεικνύεται το αέναο ταλέντο των δύο παραγωγών από το Brooklyn να ενσωματώνουν εύστροφα τις σύγχρονες τάσεις της μουσικής βγάζοντας εν τέλει μία ρετρο-φουτουριστική χροιά της house που ξεπηδάει όχι από την ίδια την house αλλά έχοντας ως απαρχή την μπασοσκηνή. Κάτι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, που οι Sepalcure εδώ και ενάμιση χρόνο διατρανώνουν με την μουσική τους, χωρίς φυσικά να είναι οι πρώτοι ή οι μόνοι. Την ίδια ώρα δεν αποπιούνται την ταυτόχρονη εξέλιξη του dubstep, σε post-dubstep αν θέλετε, και έτσι το album φαίνεται να ισορροπεί με άριστη δεξιοτεχνία ανάμεσα σε αυτές τις δύο κυρίαρχες τάσεις αποδεικνύοντας και πάλι την εμπειρία και παραγωγική δεινότητα των Travis Stewart και Praveen Sharma.
ή και τις ambient στιγμές που πάντα παρουσιάζουν σε μικρές δόσεις οι Sepalcure, αναδεικνύεται το αέναο ταλέντο των δύο παραγωγών από το Brooklyn να ενσωματώνουν εύστροφα τις σύγχρονες τάσεις της μουσικής βγάζοντας εν τέλει μία ρετρο-φουτουριστική χροιά της house που ξεπηδάει όχι από την ίδια την house αλλά έχοντας ως απαρχή την μπασοσκηνή. Κάτι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον, που οι Sepalcure εδώ και ενάμιση χρόνο διατρανώνουν με την μουσική τους, χωρίς φυσικά να είναι οι πρώτοι ή οι μόνοι. Την ίδια ώρα δεν αποπιούνται την ταυτόχρονη εξέλιξη του dubstep, σε post-dubstep αν θέλετε, και έτσι το album φαίνεται να ισορροπεί με άριστη δεξιοτεχνία ανάμεσα σε αυτές τις δύο κυρίαρχες τάσεις αποδεικνύοντας και πάλι την εμπειρία και παραγωγική δεινότητα των Travis Stewart και Praveen Sharma.
Σε αυτό το μουσικό έργο ξεχωρίζουν βέβαια κάποια βαρίδια για την κυκλοφορία κομμάτια ωστόσο ο ήχος που παρουσιάζουν έχει διαφοροποιήσεις σε κάθε track. Καταρχήν, το Pencil Pimp, που βλέπετε και το video clip, είναι το πιο πιασάρικο και χορευτικό αναμφίβολα, παρομοίως και το The One. Πολύ ωραίο είναι σαφέστατα το Yuh Nuh See όπου έχουμε juke με τον ρυθμό να τείνει στο footwork, ενώ 2-step και house ακούμε στα επόμενα τρία κομμάτια, Βreezin, Hold On και Carrot Man, όπου αναδεικνύεται ένας μελωδικός αισθησιασμός για να φτάσουμε στην συναισθηματική απογύμνωση στο Οutside, στο ambient κλείσιμο του δίσκου. Αυτοί είναι οι Sepalcure, σκοτεινοί και ονειρικοί. Πλάθουν απίστευτα ατμοσφαιρικά ηχοτοπία που ζώντας σε αυτά εκκρίνεται μία συναισθηματική ευδαιμονία. "Sophisticated yes, but accessible too. Emotional yes, but fun as well."
Με χαρά γράφω το άρθρο αυτό, αν και με καθυστέρηση μιας βδομάδας, ωστόσο οι περισσότεροι έχετε ακούσει δείγματα του δίσκου μέσα από τον Paranoise Radio εδώ και καιρό. Ελπίζω πάντως, αυτό που ακούγεται για ενδεχόμενο τέλος στο project αυτό που πιθανά προέρχεται από την μετακόμιση του Braille στο Βερολίνο, να μην επαληθευτεί. Αναμένουμε.
No comments:
Post a Comment