...ίσως η πιο αργή μουσική που έχω ακούσει τους τελευταίους μήνες.
ο Παύλος Παυλίδης, πλέον καμία σχέση δεν έχει με αυτόν των Σπαθιών, πόσο μάλλον με τον Παυλίδη απ' τα Μωρά στη Φωτιά. Ακόμα ακόμα είναι πιο ήρεμος και από τον πρώτο δίσκο με τους b-movies. Καθώς ακούω τα κομμάτια, μού 'ρχονται στο μυαλό εκείνα τα cd με τα παραμύθια που είχα μικρός. Στίχοι πιο πολύ αφηγηματικοί παρά στίχοι που τραγουδιούνται... στίχοι περίεργων ποιημάτων ίσως. Και μουσική... μουσική flat. με ελάχιστες διακυμάνσεις και επίσης χωρίς εξάρσεις, χωρίς τα ριφς, χωρίς τις μελωδίες που σου μένουν.
Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος τον ακούει και του φαίνεται ενδιαφέρον. Φαντάζομαι τον Παυλίδη μαστουρωμένο να κάθεται με την κιθάρα του να παίζει τα ακόρντα όπως πολύ καλά γνωρίζει και να ψελλίζει στίχους που περιγράφουν τις ατέλειωτες εικόνες της φαντασίας του. Το ηχογραφεί, προσθέτουν βασικά κρουστά και υποστήριξη από πλήκτρα-μπάσο και έτοιμο! Προσωπικά μου φάνηκε ατελείωτος, μονότονος και βαρετός.
Απ' την άλλη είμαι πεπεισμένος ότι στην εποχή που ζούμε η μουσική είναι πιο απαραίτητη για τους ανθρώπους παρά ποτέ. Οπότε κρατάω μια πισινή... ίσως η ηρεμία που για μένα είναι άχρηστη γιατί την δημιουργώ στη ζωή μου, σχεδόν, όποτε τη χρειάζομαι, για άλλους να είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα ακούγοντας αυτόν το δίσκο και γενικά τις τελευταίες δουλειές του Παύλου.
Απ' τον δίσκο Αυτό το Πλοίο που όλο φτάνει δεν πολύ δύσκολα να ακούσετε κομμάτια στις εκπομπές μου και στο σταθμό μας, αλλά αν σας φαίνεται ενδιαφέρον κάντε τον κόπο να τον αποκτήσετε και να τον ακούσετε μόνοι σας, με την ησυχία σας.
ο Παύλος Παυλίδης, πλέον καμία σχέση δεν έχει με αυτόν των Σπαθιών, πόσο μάλλον με τον Παυλίδη απ' τα Μωρά στη Φωτιά. Ακόμα ακόμα είναι πιο ήρεμος και από τον πρώτο δίσκο με τους b-movies. Καθώς ακούω τα κομμάτια, μού 'ρχονται στο μυαλό εκείνα τα cd με τα παραμύθια που είχα μικρός. Στίχοι πιο πολύ αφηγηματικοί παρά στίχοι που τραγουδιούνται... στίχοι περίεργων ποιημάτων ίσως. Και μουσική... μουσική flat. με ελάχιστες διακυμάνσεις και επίσης χωρίς εξάρσεις, χωρίς τα ριφς, χωρίς τις μελωδίες που σου μένουν.
Δεν ξέρω γιατί ο κόσμος τον ακούει και του φαίνεται ενδιαφέρον. Φαντάζομαι τον Παυλίδη μαστουρωμένο να κάθεται με την κιθάρα του να παίζει τα ακόρντα όπως πολύ καλά γνωρίζει και να ψελλίζει στίχους που περιγράφουν τις ατέλειωτες εικόνες της φαντασίας του. Το ηχογραφεί, προσθέτουν βασικά κρουστά και υποστήριξη από πλήκτρα-μπάσο και έτοιμο! Προσωπικά μου φάνηκε ατελείωτος, μονότονος και βαρετός.
Απ' την άλλη είμαι πεπεισμένος ότι στην εποχή που ζούμε η μουσική είναι πιο απαραίτητη για τους ανθρώπους παρά ποτέ. Οπότε κρατάω μια πισινή... ίσως η ηρεμία που για μένα είναι άχρηστη γιατί την δημιουργώ στη ζωή μου, σχεδόν, όποτε τη χρειάζομαι, για άλλους να είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα ακούγοντας αυτόν το δίσκο και γενικά τις τελευταίες δουλειές του Παύλου.Απ' τον δίσκο Αυτό το Πλοίο που όλο φτάνει δεν πολύ δύσκολα να ακούσετε κομμάτια στις εκπομπές μου και στο σταθμό μας, αλλά αν σας φαίνεται ενδιαφέρον κάντε τον κόπο να τον αποκτήσετε και να τον ακούσετε μόνοι σας, με την ησυχία σας.
2 comments:
Διαφώνω πλήρως με τον συντάκτη του παραπάνω post! Ίσως ο τύπος να έχει μπερδευτεί ή απλά να μην γνωρίζει και πολλά για τον Παύλο Παυλίδη σαν μουσικό! Κρίμα! Ο δίσκος είναι αργός, αλλά ποιος δίσκος περιέχει μόνο γρήγορα κομμάτια από τα Ξύλινα Σπαθιά μέχρι και τους προσωπικούς του με τους b-movies?? Ίσως ένα πιο προσεκτικό άκουσμα, και όχι απλά επιπολαιότητες (εκ μέρους του συντάκτη) μόνο και μόνο για να γραφτούν, θα ήταν ιδεατό! Και ναι, μπορεί να είναι μαστουρωμένος ή όπως τα λες αλλά είναι μουσικός και εσύ απλά ένας κριτικός! Anyway, λάθη όλοι κάνουμε αλλά όχι και τόσο ειρωνία! Και προς γνώση του συντάκτη: Ο Παυλίδης δε βγάζει τόσο σύντομα δίσκους γιατί γουστάρει να αποδίδει τα τραγούδια έτσι όπως τα έχει φανταστεί! Δεν ηχογραφεί για να ηχογραφεί, δεν τραγουδά για να τραγουδα μόνο και μόνο! Για μένα, και πίστεψε με για πολύ κόσμο ακόμα, η ηρεμία που βγάζει ο Παυλίδης είναι αυτό που ζητάμε μέσα από την μουσική του. Είναι ο λόγος που τον ακούγαμε σαν έφηβοι και παραμένει ο ιδιος (λόγος) που συνεχίζουμε σαν 30άρηδες (σχεδόν) πλέον!
yep, έχεις πολλά δίκια σ' αυτά που γράφεις. τον δίσκο τον άκουσα πολλές φορές και όχι επιπόλαια. οι 2 τελευταίες παράγραφοι, γράφουν αυτά που θα σου έλεγα. Σίγουρα είναι μουσικός και εγώ ούτε καν κριτικός ίσως απλά ακροατής που δημοσιεύω τη γνώμη μου, στην οποία επιμένω. αυτός ο δίσκος μου φάνηκε βαρετός και μονότονος.
Ευχαριστώ για το σχολιασμό.
Post a Comment