Free The Robots exclusive interview!

Λίγες ώρες πριν το πάρτι της Παρασκευής είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία συζήτηση με τον Αμερικανό – Φιλιππινέζο beat maker...

Πόσο καιρό τώρα φτιάχνεις μουσική?

Από το 2001 με 2002, όταν τελείωσα το λύκειο. Άρχισα με πολύ πρωτόγονα προγράμματα. Πριν από αυτό ήμουν DJ, είμαι DJ, 15 χρόνια τώρα και καθώς έψαχνα για δίσκους και συναντώντας διαφορετικά είδη μουσικής ήρθε και η έμπνευση να προσπαθήσω να φτιάξω τα δικά μου κομμάτια. Άρχισα να κόβω samples, να τα πειράζω...

Free The Robots.. ενδιαφέρον όνομα για άνθρωπο! Πως σου ήρθε?

Το όνομα ήρθε ως έκφραση των απόψεων μου για την μουσική βιομηχανία. Όταν άρχισα, η όλη φάση στη μουσική ήταν πολύ ρομποτική με καθορισμένα στάδια: να αρχίσω, να υπογράψω συμβόλαιο... και μου φαίνεται ότι οι μεγάλες δισκογραφικές εκμεταλλεύονται έτσι τους καλλιτέχνες, τους χρησιμοποιούν. Οπότε με το όνομα “free the robots” θέλω να πω, ελευθερώστε τους καλλιτέχνες. Οι μεγάλες δισκογραφικές είναι ξεπερασμένες, σημαντικό είναι ο καλλιτέχνης να είναι ελεύθερος, στην ουσία να ελέγχει ο ίδιος τις δυνάμεις του.

Πως θα περιέγραφες τον ήχο σου ως free the robots?

Xμ...κατά κάποιο τρόπο ο ήχος είναι.. διάσπαρτος. Δεν μπορώ να εστιάσω την προσοχή μου για αρκετή ώρα σε ένα είδος. Υπάρχει η jazz, φυσικά ένα τεράστιο ιστορικό στη hip-hop, έπαιζα και μουσική σε διάφορες μπάντες, οπότε όλα αυτά μπερδεύονται, μαζί με βρώμικους ηλεκτρονικούς ήχους και beats.

Είσαι μέρος μιας ευρύτερης οικογενείας καλλιτεχνών με βάση το L.A., οι οποίοι συνεργάζονται μεταξύ τους και έχουν διαμορφώσει την λεγόμενη σκηνή του Los Αngeles. Πως ξεκίνησε αυτό?

Ξεκίνησε μέσω κοινωνικών δικτύων. Πολλοί άνθρωποι που κάνουν μουσική στο L.A είχαν την ευκαιρία να ακουστούν σε ένα ευρύτερο κοινό από την κρεβατοκάμαρά τους. Στην ουσία πρόκειται για ένα σωρό σπασίκλες που άρχισαν να συνδέονται μεταξύ τους μέσω events όπως το sketch boοk και το low end theory. Πραγματικοί σπασίκλες του beat αλλά ταυτόχρονα και πολύ ταπεινοί καλλιτέχνες. Από εκεί άρχισε να μεγαλώνει και να διευρύνεται το πράγμα, τώρα το low end theory έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο και η σκηνή έχει διευρυνθεί πολύ, χωρίς να υπάρχουν τρελά υπέρ-εγώ. Είμαστε άνθρωποι που απλά θέλουμε να φτιάχνουμε μουσική και υπάρχει τεράστιος αλληλοσεβασμός μεταξύ μας.

Τι μουσική ακούς όταν είσαι πίσω στο L.A.? Όταν αράζεις σπίτι, για παράδειγμα.

Σίγουρα ακούω πολύ μουσική φίλων, αλλά πέρα από αυτά χρειάζεται κάπως να απομακρυνθείς και να ακούσεις παλιότερη μουσική, όπως jazz ή ψυχεδελικό rock. Τώρα πρόσφατα άρχισα να ψάχνω και μουσική από άλλα μέρη του κόσμου.

Όπως κυκλοφορίες της σειράς B-Music της εταιρίας Finders Keepers?

Nαί σίγουρα, η ομάδα της B- Music μου άνοιξε τα αυτιά αρκετά, με όλες αυτές τις ψυχεδέλειες από Τουρκία, ή Ινδία.. Σίγουρα θα με ενδιέφερε να ακούσω και παλιά ελληνική μουσική. Ακούω επίσης πολύ τσιγγάνικη μουσική ή kraut rock.. κάπως έτσι τη βγάζω.

Τι γνώμη έχεις για την dubstep και την αγγλική σκηνή γενικότερα?

Είναι τεράστιο φαινόμενο σίγουρα και έχει ένα σωρό παρακλάδια. Έχει πολύ ενέργεια αυτή η μουσική και με ένα καλό ηχοσύστημα αποκλείεται να μην σε παρασύρει να χορέψεις ή τουλάχιστον να κουνάς το κεφάλι σου.

Ρωτάω γιατί άνθρωποι που γουστάρουν dubstep κατά πάσα πιθανότητα γουστάρουν και την δικιά σου φάση και, ενώ beats και dubstep ξεκίνησαν παράλληλα και ανεξάρτητα, τώρα τελευταία άρχισαν να μπλέκονται μεταξύ τους και να δημιουργούν νέα υβρίδια. Ποια τα κοινά και ποιες οι διαφορές μεταξύ beat και dubstep?

Στην ουσία πρόκειται για τους ίδιους ήχους σε διαφορετικούς ρυθμούς. Κοινό σίγουρα είναι οι μπασογραμμές αλλά αλλάζει η αίσθηση της μουσικής. Προφανώς η dubstep έχει περισσότερο dub επιρροές ενώ τα beats έρχονται από την παράδοση του hiphop...

Σαν να κρατήσατε τους ρυθμούς του hiphop και πετάξατε τους MC's...

Κάπως έτσι.. Στο hiphop ο παραγωγός και ο DJ ήταν πιο πολύ στην αφάνεια , τώρα βέβαια συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε με mc's ή τραγουδιστές αλλά μπορεί ένα beat να σταθεί και μόνο του..

Νομίζω ότι ο “νονός” της σκηνής ήταν ο J Dila...

Σίγουρα...σίγουρα ο J Dila ήταν τεράστια έμπνευση για όλο το κίνημα. Μετά τον θάνατο του το πράγμα πήρε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις και εμπλουτίστηκε με περισσότερους ήχους αλλά ναι.. ήταν σίγουρα μεγάλη επιρροή, όπως και ένα σωρό άλλοι, Prefuse73 ή Roots Manuva. Καλλιτέχνες που πειραματίστηκαν με τους ήχους πρώτοι σίγουρα αποτελούν επιρροή για την σκηνή του LA.

Για το μέλλον? Τι σχέδια υπάρχουν?

Υπάρχει πολύ μουσική. Βασικά 3 κυκλοφορίες μέσα στην τελευταία εβδομάδα, θα υπάρξει και μία κυκλοφορία μου στην All City Records του Δουβλίνου ως τελευταίο μέρος της σειράς “L.A.”, μαζί με τον Om'Μas Keith των Sa-Ra (Creative Partners), ένα project με τον “IKey” Owens των Mars Volta, αρκετά πειραματικό, με πολλά στοιχεία ska και gipsy, ενώ και το νέο album free the robots είναι κατά 98% έτοιμο και για το οποίο είμαι ενθουσιασμένος. Οπότε όταν γυρίσω από την περιοδεία θέλω να το τελειώσω και ελπίζω να κυκλοφορήσει στα μέσα της επόμενης χρονιάς. Κατά τα άλλα.. πάντα στον δρόμο και πάντα θα φτιάχνω μουσική!

Free the Robots exclusive Interview on Paranoise! by Paranoise Web Radio

Αυτά ειπώθηκαν πάνω κάτω ενωπίω μαγνητοφώνου. Η κουβέντα συνεχίστηκε ενωπίω ρετσίνας. Για το πόσο φευγάτος είναι ο Ras – G, για το πως άδειαζε τα club κάποια χρόνια πριν ο Gaslamp Killer (εξού και το προσωνύμιο “killer”) και πως το λάθος καμιά φορά είναι ανώτερο της τέχνης...