Η ιστορία έχει ως εξής:
Ο Gilles Peterson, στα πλαίσια του project “Havana Cultura”, το οποίο αφορά την προώθηση της νέας γενιάς Κουβανών μουσικών, κουβαλάει από το Λονδίνο τον κύριο Mark Lawrence ή Mala αλλιώς, γνωστό κι από τους Digital Mystikz, για να βοηθήσει στην παραγωγή...
Επί ευκαιρίας, ο Mala στήνει «μαγαζί» σε ένα μικρό studio δίπλα και ηχογραφεί τους περαστικούς μουσικούς.
Στην συνέχεια ο Mala γυρνάει πίσω στο Λονδίνο και χρησιμοποιεί τις ηχογραφήσεις αυτές ως την προσωπική του sample library, για την παραγωγή του δίσκου «Mala In Cuba».
Ο Gilles Peterson, στα πλαίσια του project “Havana Cultura”, το οποίο αφορά την προώθηση της νέας γενιάς Κουβανών μουσικών, κουβαλάει από το Λονδίνο τον κύριο Mark Lawrence ή Mala αλλιώς, γνωστό κι από τους Digital Mystikz, για να βοηθήσει στην παραγωγή...
Επί ευκαιρίας, ο Mala στήνει «μαγαζί» σε ένα μικρό studio δίπλα και ηχογραφεί τους περαστικούς μουσικούς.
Στην συνέχεια ο Mala γυρνάει πίσω στο Λονδίνο και χρησιμοποιεί τις ηχογραφήσεις αυτές ως την προσωπική του sample library, για την παραγωγή του δίσκου «Mala In Cuba».
Ο δίσκος που αποτελεί το πρώτο προσωπικό άλμπουμ για τον Mala κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες μέσα από την Brownswood Recordings.
Επί της ουσίας, το Mala In Cuba πατάει κάπου ανάμεσα στους σκοτεινούς υπόγειους ήχους του
Νότιου Λονδίνου και το ηλιόλουστο πνεύμα των μουσικών της Κούβας.
Τα κομμάτια του δίσκου μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες. Από
την μία έχεις κομμάτια που παραμένουν ουσιαστικά Dubstep και ίσως
να μην καταλάβαινες το κουβανέζικο άρωμα αν δεν έμπαιναν στον δίσκο άλλα κυκλοφορούσαν σε κάποιο EP με
άσχετο όνομα.
Από την άλλη έχεις αυτά που έχουν όντως νοτίσει με Κούβα και προτείνουν κάτι νέο, αισιόδοξο και ταυτόχρονα νοσταλγικό, μουσική για να παίξει μετά από μία καλοκαιρινή μπόρα, ένα κουβανέζικο πούρο εμπλουτισμένο με ΤΗC και μπάσο.
Είναι θέμα προσωπικού γούστου που θα κολλήσει ο καθένας. Από άποψη παραγωγής, όπως και ήταν αναμενόμενο όταν μιλάμε για έναν από τους πρωτεργάτες της σύγχρονης bass heavy σκηνής, δύσκολα θα βρεις κάτι αρνητικό να πεις.
Από άποψη αισθητικής, στο δικό μου playlist θα παραμείνουν τα κομμάτια της δεύτερης ομάδας και θα προτιμούσα ολόκληρος ο δίσκος να ακούγεται περισσότερο σαν το Calle F ή το Como Como και λιγότερο σαν το Changuito και το The Tunnel.
Ίσως γιατί χρειάζομαι περισσότερο κάτι καινούριο και ας μην ξέρω πώς να το ονομάσω παρά μερικές ακόμη dubstep παραγωγές και ας είναι και από τις καλύτερες του είδους.
Ίσως γιατί χρειάζομαι περισσότερο κάτι καινούριο και ας μην ξέρω πώς να το ονομάσω παρά μερικές ακόμη dubstep παραγωγές και ας είναι και από τις καλύτερες του είδους.
Συνοψίζοντας, αν δεν έχετε βαρεθεί την dubstep, αυτός ο δίσκος μπαίνει σίγουρα στην
λίστα σας με τα καλύτερα της χρονιάς. Αν από την άλλη έχετε βαρεθεί λίγο την dubstep, τότε την γλιτώνετε εύκολα
με 2 ή 3 skip και θα σας ανοίξει η όρεξη για Cuba Libre... Εξάλλου, όλο το project Havana
Cultura χρηματοδοτείται από την γνωστή μάρκα ρούμι με παρόμοιο όνομα.
No comments:
Post a Comment