Ένα εναλλακτικό μουσικό διήμερο έρχεται αυτήν την Παρασκευή και αυτό το Σάββατο 18 και 19 Μαΐου στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Δύο ανεξάρτητοι χώροι, ο 1ος Όροφος και η Βιοτεχνία μας προσκαλούν σε ένα διήμερο πειραματικής και ηλεκτρονικής μουσικής με καλεσμένους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.
[oδός Ορφανίδου 4, κάθετα στην Φράγκων]
// ASPECT (Ιταλία) // ΝΟ GOD RITUAL & RED CHANNELS (Αθήνα) // EMDY & AUBERG1NE (Θεσσαλονίκη) //
Σάββατο 19 Μαϊου 2012, στις 22:00μμ στον 1ο Όροφο:
[οδός Ολυμπίου Διαμαντή 20, κάθετα στην Δωδεκανήσου]
// ΑLEXANDER RISHAUG (Νορβηγία) // ILIOS (Αθήνα) // ΝΙΚΟΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ (Αθήνα) // ΤΕSTAROSSA //
Και τις δύο ημέρες η είσοδος θα είναι ελεύθερη.
Ο Alexander Rishaug έρχεται από την Νορβηγία, είναι sound artist και μουσικός. Ο ήχος του είναι μελωδικός, μελαγχολικός και συχνά χαμηλόφωνος. Ο Rishaug χρησιμοποιεί ηλεκτρονικά μέσα, επιτόπιες ηχογραφήσεις, παιχνίδια για να εξερευνήσει τονικότητες και ηχητικές υφές ή απλώς παίζει ένα όργανο εξερευνώντας τις δυνατότητές του. Συνδυάζει τη βαθιά γνώση του εξοπλισμού του με την περιέργεια ενός ερασιτέχνη.
Το αποτέλεσμα είναι πάντοτε ένας ήχος αναλυτικός, πλούσιος και φευγαλέος, που εστιάζει έντονα στη δομή, στον ρυθμό και στις ελαστικές μελωδίες. Τα ηχητικά του τοπία διαμορφώνονται και επεκτείνονται αργά, παίρνοντας μαζί τους τον ακροατή σε μια εξερεύνηση της εμπειρίας του χρόνου. Αναμειγνύονται ακουστικοί με ψηφιακούς ήχους με αποτέλεσμα συχνά να είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την αρχική ιδέα.
Οι Aspec(t) σχηματίστηκαν στην Νάπολη και αποτελούνται από τους SEC_ και Mario Gabola. Ο SEC_ χρησιμοποιεί μαγνητόφωνο Revox, υπολογιστή και no-input feedback, ενώ ο Mario παίζει σαξόφωνο και feedback μέσα από μια ηλεκτροακουστική αλυσίδα από τύμπανα, μικρόφωνα και μικρά ηχεία.
Η μουσική τους μοιράζεται την ηχοχρωματική εξερεύνηση και τον εκτελεστικό έλεγχο, χαρακτηριστικό της ριζοσπαστικής αυτοσχεδιαστικής μουσικής, αλλά συναντά την ενστικτώδη ένταση και τη σκοτεινή εκφραστικότητα του νέου αξιονισμού και της Noise, καθώς και την έρευνα στις αναλογικές συσκευές και την ηχητική ύλη της Musique Concrète.
Η μουσική τους μοιράζεται την ηχοχρωματική εξερεύνηση και τον εκτελεστικό έλεγχο, χαρακτηριστικό της ριζοσπαστικής αυτοσχεδιαστικής μουσικής, αλλά συναντά την ενστικτώδη ένταση και τη σκοτεινή εκφραστικότητα του νέου αξιονισμού και της Noise, καθώς και την έρευνα στις αναλογικές συσκευές και την ηχητική ύλη της Musique Concrète.
Το αποτέλεσμα είναι ένα συναρπαστικό ηχητικό μείγμα: φρενητικές δομές, θορυβικές εκρήξεις, και μια αδειάλειπτη διαστροφή του ηχοτοπίου και της χρονικής ροής. Έχουν συνεργαστεί με τους Jerome Noetinger, Dave Phillips, Valerio Tricoli, Ignaz Schick, Eugene Chadbourne, Arnaud Riviere, Clayton Thomas και άλλους.
Οι Emdy & Auberg1ne διενεργούν μια ζωντανή αυτοσχεδιαστική performance βασισμένη σε όργανα που έχουν δημιουργηθεί από circuit bending σε αυτοπαραγόμενα ηλεκτρονικά μουσικά μέσα όπως παιδικά ηλεκτρονικά παιχνίδια, και παλαιομένα ηλ.όργανα.
Η επίδραση του λεπτομερούς ηχητικού σχεδιασμού παράγεται απο ταλαντωτές, LFO's και effect units σε πραγματικό χρόνο, με αλληλοεπιδρούμενες οπτικές προβολές, δημιουργώντας μια οπτικοακουστική συγχρονιστική απόδοση της ηλεκτρονικής μουσικής τους.
Στα 80s δημιουργεί τους In Trance 95 μαζί με τον Αλέξανδρο Μαχαίρα.
Στα 90s στρέφεται στον πειραματισμό και το βιολοντσέλο.
Στα 00s συνεχίζει τους πειραματισμούς σε ήχο και εικόνα μόνος ή με οχήματα όπως οι Cranc, Τexturizer, Looper και πιο πρόσφατα τους Mohammad (μαζί με τον Coti και τον ILIOS).
Επίσης επισκέπτεται ξανά την Pop μέσα από συνεργασίες με τον David Grubbs, τον Γιάννη Αγελάκα και την επανασύνδεση των Ιn Τrance 95.
Δραστήριος από τις αρχές της δεκαετίας του '90, έχει αναπτύξει ένα μοναδικό κωδικό έκφρασης στο χώρο της ηχητικής τέχνης. Προτείνει μια μουσική παλέτα που αλλάζει συνεχώς με στόχο να προστατέψει μια αντί καριέρα μέσω ενός ηχητικού φάσματος που ξεκινάει από την ορθόδοξη ησυχία έως τον καθολικό θόρυβο.
Μερικά από τα έργα του έχουν περιγραφεί από τα μουσικά μέσα (Wire, Sound Projector) ως "Ο ήχος του Θανάτου" ή "Το πιο αποδυναμωτικό έργο που έχει γίνει" . Μέχρι το 2012 ο Ilios έχει παρουσιάσει πάνω από 250 φορές τη δουλειά του σε μουσικά φεστιβάλ και χώρους τέχνης σε 30 χώρες σε 4 ηπείρους, σπρώχνοντας τις αντιστάσεις του χώρου και των σωμάτων σε ένα γερό τεστ αντοχής, με σκοπό την εγρήγορση των αισθήσεων.
Μερικά από τα έργα του έχουν περιγραφεί από τα μουσικά μέσα (Wire, Sound Projector) ως "Ο ήχος του Θανάτου" ή "Το πιο αποδυναμωτικό έργο που έχει γίνει" . Μέχρι το 2012 ο Ilios έχει παρουσιάσει πάνω από 250 φορές τη δουλειά του σε μουσικά φεστιβάλ και χώρους τέχνης σε 30 χώρες σε 4 ηπείρους, σπρώχνοντας τις αντιστάσεις του χώρου και των σωμάτων σε ένα γερό τεστ αντοχής, με σκοπό την εγρήγορση των αισθήσεων.
Από τα σκοτεινά και στέρεα drones, τους concrete ήχους, το feedback και τα ψύγματα κρουστών που αποτελούσαν τον κορμό του πρώιμου ήχου του, μέχρι τους θορυβικούς λαβυρίνθους που πλέον εξερευνά μέσω ιδιοκατασκευασμένων synth modules, ο No God Ritual έχει ένα μυστηριώδες ταλέντο στο να υφαίνει περιπετειώδεις και διερευνητικές συνθέσεις.
Μετά από μια πρώτη κασέτα στην αξιόλογη βρετανική Sound Holes και ένα CD, μόλις κυκλοφόρησε μια split κασέτα με τους Aspec(t) (excrete music #3). Έχει εμφανιστεί πλάι στους John Wiese, Lasse Marhaug, Wooden Shjips, Eric Thielemans, Balinese Beast, κ.ά., ενώ είναι και μέλος των Jesuits με τον Ιλάν Μανουάχ. Για την εμφάνιση στη βιοτεχνια, θα συνεργαστεί με τον Red Channels.
Οι Testarossa παίζουν χορευτική μουσική. Ό,τι καλύτερο για το κλείσιμο του 2ημέρου.
No comments:
Post a Comment