live report from Alborosie

Την Τετάρτη 29 Ιουνίου βρεθήκαμε στην Βαβυλωνία του Μύλου για το πολλά υποσχόμενο reggae event με πρωταγωνιστή τον Ιταλό rastafari, κάτοικο πλέον του Kingstown της Τζαμάικα, Alborosie. O Alborosie είναι ένας ικανότατος MC, που κατάφερε με μερικά hits σε λίγα χρόνια να απογειώσει την καριέρα του και αυτήν την στιγμή να θεωρείται από τα πιο “μεγάλα¨ ονόματα της παγκόσμιας reggae σκηνής. Η δημοτικότητα συνεπάγεται την εμπορικότητα και η εμπορικότητα συνεπάγεται... τα παρακάτω..

Ο Alborosie ανέβηκε στη σκηνή κατά τις 22:30 και ξεκίνησε το set του πολύ δυναμικά με απανωτά δυνατά riddims και επιτυχίες τα οποία ξεσήκωσαν το πολυπληθές κοινό. Οι χοροί κράτησαν μέχρι το riddim “Ι love Ska” και μια ατυχέστατη επιλογή για διασκευή σε ska ρυθμό, το “My girl lolipop”. Η πασέ επιλογή σώθηκε κάπως από τους χορούς επί σκηνής της τραγουδίστριας -δεύτερα φωνητικά σε ρόλο πρώτης φωνής για το κομμάτι-. Όταν ο Alborosie ξαναπήρε το μικρόφωνο, οι ρυθμοί έπεσαν για να ακουστούν μερικά κομμάτια τα οποία ο ίδιος ονόμασε “spiritual”. Spiritual για τον Alborosie σημαίνει γλυκανάλατες ενορχηστρώσεις και άνευ έμπνευσης ωδές στον Jah, οι οποίες δεν με έπεισαν καθόλου. Τελειωτικό χτύπημα της “spirituality” ήταν το κομμάτι με στίχο τύπου “Jesus is coming”, ο οποίος και με απομάκρυνε από την σκηνή! Μετά από αυτό το μικρό διάλειμμα κατάνυξης, το πρόγραμμα συνεχίστηκε με μερικά ακόμη δυνατά κομμάτια τα οποία μου φάνηκαν υπερβολικά ίδια στον τρόπο παιξίματος με τα υπόλοιπα δυνατά κομμάτια και στις 23:40 η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Άκρως εμπορική reggae η οποία αγγίζει αρκετές από τις εκδοχές της (dub, new roots, dancehall), χωρίς να εμβαθύνει σε καμία από αυτές, παρόλο που το 2010 ο Alborosie έβγαλε ένα αρκετά καλό roots dub άλμπουμ! Όσοι βρέθηκαν στην συναυλία ξέροντας τι να περιμένουν να ακούσουν κατά πάσα πιθανότητα πέρασαν καλά. Όσοι περίμεναν το “κάτι παραπάνω”, τουλάχιστον ποιοτικά, μάλλον έφυγαν απογοητευμένοι. Για αυτό όμως δεν φταίει ο Alborosie και η ορχήστρα του, εφόσον αυτό που κάνουν, το κάνουν καλά και ο ίδιος είναι showman που ξέρει να διασκεδάζει..

Άσχημη εντύπωση μου προκάλεσε και η μόνιμη παρουσία του προσωπικού ογκώδη μπράβου του τραγουδιστή, σχεδόν επί σκηνής, αλλά και μετά την συναυλία, όταν ο πρωταγωνιστής της βραδιάς βρέθηκε ανάμεσα στον κόσμο. Μία εικόνα που βαράει άσχημα όταν ο προστατευόμενος είναι pop είδωλο τύπου Madonna, αλλά βαράει ακόμα πιο άσχημα όταν ο προστατευόμενος δηλώνει επαναστάτης και οπαδός της ισότητας και της ελευθερίας.

Σίγουρα η μυθολογία και οι μεταφορές της Βαβυλώνας, που γεμίζουν την μουσική reggae και έλκουν τους οπαδούς της, είναι θέματα πιο επίκαιρα από ποτέ. Εξίσου επίκαιρη είναι όμως και η εμπορευματοποίηση τους, η οποία έρχεται σε πλήρης αντίθεση με ό,τι η μουσική αυτή διακηρύσσει.