Live Report από Flakes & Le Page!

Με λίγες μέρες καθυστέρηση κι αφού μεσολάβησε το 3ήμερο κάθομαι επιτέλους να γράψω για το πολύν ωραίο live της περασμένης Πέμπτης 26/2 των Le Page και Flakes. Βρεθήκαμε με Νίκο και Παύλο στον χώρο του New York για πρώτη φορά, την ώρα που ξεκινούσε η βραδιά με τους Αθηναίους Le Page να ανεβαίνουν στην σκηνή κι ο κόσμος που γέμισε το live bar άρχισε να ζεσταίνεται. To δίδυμο του Tony και της Τερψυχόρης κέντρισε γρήγορα το ενδιαφέρον του κοινού, το οποίο αφέθηκε στους indie/folk ήχους της μπάντας, τις πολύ ωραίες μελωδίες και τον pop στίχο. Tους δύο εξαιρετικά ταλαντούχους μουσικούς που παίζουν αρκετά όργανα με μεγάλη ευχέρεια συμπληρώνουν επί σκηνής οι Νίκος και Ζήσης με αποτέλεσμα να γεμίζει ωραία ο ήχος τους.

Για σχεδόν μία ώρα οι 4 τους μας συνεπήραν σταδιακά σε ένα ήρεμο αλλά μαγεμένο ταξίδι, γεμάτο όμορφες μελωδίες, ωραία φωνητικά, καθότι Tony και Τερψυχόρη έχουν πολύ ωραία φωνή, καλή αισθητική και στίχο που σε συνδιασμό με το υπόλοιπο concept σε υποβάλλει σε μια αγαπησιάρικη/παιχνιδιάρικη διάθεση. Σου μεταδίδουν really πολύ χαρούμενα συναισθήματα οι Le Page. Έπαιξαν τα δικά τους τραγούδια που βρίσκονται στο πρόσφατα κυκλοφορηθέν ΕP -Teddy Girls- καθώς και 2 πολύ ωραίες διασκευές. Μία από αυτές είναι το εξαιρετικό The Gogo Boots των The Callas, το οποίο όμως μου άρεσε περισσότερο ακούγοντάς το από την φωνή της Τερχυχόρης την Πέμπτη! Βέβαια ξεχώρισαν αρκετά τα Bubble bubble, το οποίο είναι το πρώτο track στο δισκάκι της μπάντας, καθώς και το Talking to plants, που έχει και φωνητικά του πολύ γνωστού συγγραφέα, ποιητή, στιχουργού Barry Louis Polisar. Aν δεν κάνω λάθος μέρος των στίχων του τραγουδιού είναι του πολυβραβευμένου Polisar και, σίγουρα η συνεργασία των Le Page μ' αυτόν τον κύριο αποτελεί επιτυχία. Γενικά άρεσαν οι Le Page αρκετά νομίζω στο κοινό, κάτι το οποίο φάνηκε και στο ζεστό χειροκρότημα που εισέπραξαν στο τέλος, ενώ προηγουμένως 1-2 προβληματάκια στον ήχο -χωρίς υπαιτιότητα των ίδιων- δεν τους πτόησαν καθόλου.

Πιστεύω πως οι Λε Παζ δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχα groups του εξωτερικού, και αποτελούν φανερό δείγμα του ότι ναι, υπάρχει καλή και εναλλακτική σκηνή στην χώρα μας, που βέβαια δεν τυγχάνει της προώθησης που απολαμβάνει το indie σε αρκετές χώρες της Ευρώπης. Από την άλλη αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε ανεξάρτητες κινήσεις από άτομα που έχουν ταλέντο, αγαπούν πάρα πολύ την μουσική -την οποία ασκούν ως hobby- και παράγουν πραγματικά αυθεντικές και συχνά πρωτότυπες δημιουργίες. Μπράβο Le Page και περιμένουμε συνέχεια όμορφες δουλειές σαν το Teddy Girls, α! ψάξτε το και προμηθευτείτε το, θα σας αρέσει! ;-)

Στην συνέχεια οι Flakes πήραν με την σειρά τους τις θέσεις τους στο πολύ όμορφο stage του New York και η συνέχεια έμελλε πιο δυνατή καθώς τα vibes ανέβαιναν. Με το ντεμπούτο τους album Lick your Fingers if you Like it -κυκλοφορεί από την εταιρεία που μας εκπλήσσει ευχάριστα τελευταία, Inner Ear- στις αποσκευές τους, οι Πατρινοί ολοκλήρωσαν την μίνι περιοδεία τους με αυτήν την συναυλία στην πόλη μας. Μας απέδειξαν περίτρανα ότι η Πάτρα πρωτοπορεί αυτήν την στιγμή στην ελληνική indie σκηνή και έχει κάθε λόγο να υπερηφανεύεται και για τα 5 μέλη των Flakes. Να θυμίσω ότι οι Flakes έπαιξαν και στο Exit Festival της Σερβίας, πράγμα εξαιρετικά τιμητικό για ένα σχετικά καινούριο συγκρότημα, και ίσως πρωτόγνωρο για ελληνικό group!

Οι Jarvis, Stam, Velli, Nathaniel με την εκρηκτική Yodashe στα φωνητικά, μας ανάγκασαν να χτυπηθούμε με τους pop punk/garage ήχους για περισσότερο από μία ώρα και μας μετέδωσαν όλη την ενέργεια που διαθέτουν και βγάζουν στην σκηνή. Οι Flakes με καθαρές ηλεκτρικές κιθάρες, βαριά μπάσα, δυνατά και προσεγμένα τύμπανα σιγά σιγά ξεσήκωσαν ακόμη και τους πιο δυσκίνητους του live χώρου. Στο επίκεντρο επί σκηνής ήταν πάντα η Yodashe, η οποία πραγματικά τα έσπασε, πολύ ωραία φωνή, καλή προφορά, χορός και χτύπημα, εκκεντρικό look, θυμίζοντας την φανταστική Karen O και την Bjork στο μακιγιάζ, όπως παρατήρησε ο Παύλος. Εμένα σε κάποια πράγματα μου θύμισε πάντως και την Siouxsie.

Στο live ξεχώρισα περισσότερο τα Wish, Prince, North και Swinton, τα οποία φυσικά περιλαμβάνονται στο album τους που κυκλοφόρησε στα τέλη Οκτωβρίου. Οι Flakes, με έπεισαν ότι ήρθαν για να μείνουν, και όπως είπα και για τους Le Page, θαρρώ πως άνετα μπορούνε να κάνουνε αρκετά πράγματα στην μουσική και διεθνώς! Όλος ο χρόνος είναι μπροστά τους άλλωστε. Την επόμενη φορά που θα μπορείτε δείτε τους και ψάξτε και τον γαμάτο groovy δίσκο τους όσοι επιθυμείτε, and... enjoy licking!!!