Στέρεο Νόβα, 11 χρόνια later!

Είχαμε την τύχη την Παρασκευή να παραβρεθούμε στο πολυαναμενόμενο live των Στέρεο Νόβα στην Αθήνα. Όλα φάνταζαν ιδανικά, μεγάλος βιομηχανικός χώρος, καθότι η συναυλία γινόταν στο παλιό εργοστάσιο Μπήτρου, άρτια οργάνωση του event by Lifo, σχετικά καλός ήχος, δωρεάν είσοδος και δωρεάν ποτά. Φτάνοντας με μικρή καθυστέρηση στον χώρο δυσκολευτήκαμε πολύ να χωρέσουμε για να μπούμε μέσα στο αχανές εργοστάσιο! Γινόταν πανικός, καταλάβαινες ότι ναι, τελικά θα ήταν ιστορικό το live!

Μετά από 11 χρόνια Κ.Βήτα και Μιχάλης Δέλτα αποφάσισαν να μας χαρίσουν κάτι τέλειο, πολύ προσεγμένο, θυμίζοντας το ένδοξο παρελθόν των Στέρεο Νόβα με σαφώς διαφοροποιημένα στοιχεία στα τραγούδια τους. Το γκρουπ που δημιούργησε κύμα στην ελληνική ηλεκτρονική σκηνή με την επιδραστικότητα που είχε ανέβηκε στην σκηνή κατά τις 12.30 και οι περισσότεροι από 10-11.000 κόσμου παραληρούσαν εκστασιασμένοι! Η μεγάλη στιγμή έφτασε και οι 2 ΣΝ ντυμένοι ζαχαροπλάστες φαίνονταν ταυτόχρονα μουδιασμένοι και αμήχανα αρχικά, αλλά και τόσο άνετοι με το πλήθος του κόσμου που ήρθε να θυμηθεί τις καλές στιγμές τους. Ξεκίνησαν μετά από μια εισαγωγή με το κομμάτι θρύλο πια, Νέα Ζωή 705, και ακολούθησαν το Παζλ στον Αέρα όπου και έγινε χαμός, Μικρό Αγόρι, Δεν αλλάζω τα Ηχεία μου και έκλεισαν προσωρινά με το ορχηστρικό Οδύσσεια. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν μαγικές, είχα καιρό να πάω σε τόσο έντονο live, όπου οι περισσότεροι από το κοινό κατά την διάρκεια της συναυλίας ήταν συναισθηματικά φορτισμένοι.

Κι ενώ είχαν κατέβει από το stage οι Στέρεο Νόβα μετά τα 5-6 κομμάτια που παίξανε, ο κόσμος φώναζε για encore κι οι ΣΝ, όπως αναμενόταν, μας έκαναν την χάρη για άλλα 10 περίπου λεπτά. Μέσα σε γενικό πανζουρλισμό, καθώς όλοι χτυπιόμασταν, επανέλαβαν το Μικρό Αγόρι και το Νέα Ζωή 705 με αρκετές διαφοροποιήσεις, κάνοντάς τα πιο δυνατά, πιο θορυβώδη, σε σημείο να πορώνεσαι και να χοροπηδάς κλείνοντας με τον ιδανικό τρόπο το ιστορικό αυτό live, 11 χρόνια μετά την διάλυσή τους... Μαγικές στιγμές, αν κ για πολύ λίγο, ούτε μια ώρα δεν έπαιξαν συνολικά, νομίζεις ότι ήταν κάποιο όνειρο... Θα έχει συνέχεια? Αναρωτιόμαστε...