012 reviewed by the Plughead

Ηλεκτρονικές παραγωγές που θολώνουν τα σύνορα μεταξύ ταμπέλας και προσεγγίζουν την μουσική σαν ένα στοιχειωμένο θορυβώδες μουρμουριτό του ραδιοφώνου που έπαιζε στην εφηβεία μου (δεκαετία του ’90) και αρκετά παραπέρα. 

Το Boomkat τοποθετεί τον πρώτο δίσκο των Raime μεταξύ dub και doom metal. Δύο είδη που μπορώ να κατανοήσω ως  άκρα αλλά δεν φαντάστηκα ποτέ το ενδιάμεσο. Οι Raime το φαντάστηκαν (Quarter Turns Over A Living Line (Blackest Ever Black). 

Πολλά καλά σε κάτι που διαμορφώνεται σαν ήχος που πιάνει ένα ευρύτερο φάσμα από  post punk και noise rock μέχρι house, dub και techno. 

Τσεκάρετε και άλλες κυκλοφορίες της Blackest Ever Black , Downwards, Modern Love – πολύ καλός φετινός δίσκος από Andy Stott, Pye Corner Audio στην Ghostbox, Silent Servant – Negative Fascination επίσης δισκάρα, Professor Geenius – Hassan (από την φοβερή L.I.E.S ) … Έπεσα με τα μούτρα όπως είχα πέσει στην dubstep το 06-07.

 Μαύρα, Αφρική, Αμερική (Βόρεια και Νότεια). Αφρική δεκαετίας του ’70, ψυχεδελικές κιθάρες και κρουστά κυρίως από συλλογές και reissues. Κaratamba – Ndigal, δισκάρα ξεθαμμένη από τον συμπατριώτη μας της Terranga Beat. Lijadu Sisters re-issue από Soul Jazz...

Η έννοια των Roots όμως φαίνεται ότι προχωρά προς το παρόν πάντως. Roots είναι πλέον και η Techno και Ηοuse και εκεί θα βρείτε το re-issue από την Rush Hour Εlbee bad - Τhe prince of dance music - the true story of house music ή την συλλογή Personal Space – Electronic Soul 1974 -84 από την Chocolate Industries. 

Σε παρόμοιο κλίμα, κυκλοφορεί μέσα στο 2012 και η In to the Light: A Journey Into Greek Electronic Music, Classics & Rarities από την εταιρεία In to the Light, μία ιστορία στην οποία είναι μπλεγμένη η πολύ καλή Αθηναϊκή Echovolt. Και οι δύο συλλογές είδη προς εξαφάνιση, ήδη 

 

Κarriem Rigins – Alone Together (Stones Throw) jazz ντράμερ που πετάει beats σαν τον Dilla. Ασυνάρτητα, offbeat, ακατέργαστα. Παίζει ακόμη jazz, αλλά αντί για drum kit έχει ένα ΜPC. JJ Doom – Κey to Kuffs (Stones Throw και πάλι) o Doom ασυναρτητεί πάνω στα ασυνάρτητα beats του Jneiro Jarel και φανταχτερές συμμετοχές,

ακόμη πιο φανταχτερό όμως φέτος ήταν το Rocket Juice and The Moon album. (Honest Jons) Η υπερμπάντα των Albarn, Flea και Tony Allen. Υπερσύγχρονο Afrobeat με εξίσου φανταχτερές συμμετοχές. Όσο καλό σου ακούγεται. 

Στο afro-beat επίσης ο δίσκος του Doctor L, Μοnophonics πολύ καλοί, Meridian Brothers από Μποκοτά μέσω Soundway, Menagerie με συμμετοχή Roy Ayers στην Tru-Thoughts, Kid Koala και τα διαλυμένα blues του, Kelan Philip Cohran & The Hypnotic Brass Ensemble φοβερός δίσκος πάλι από την Honest Jons, Georgia Anne Muldrow – Seeds σε παραγωγή Madlib, 

Καλύτερος rock δίσκος της χρονιάς GOAT – World Music (Rocket Recordings). Με την βουντού κατάρα ενός χωριού στη Σουηδία.

Άρχισα να φτιάχνω ένα club στην φαντασία μου. Φέτος έπαιζε Karenn Zed Bias, MPIA3, Rrose, Randomer,  Tessela, Visionist, My Nu Leng, Blawan,Chunky,  French Fries, Happa, Blackwax, Joy O, Actress, Lukid, 808 drum machines, dread basslines. Αuntie Flo – Future Rhythm Machine afrohouse / bass δισκάρα, ο Legowelt έκανε πολύ καλή επιστροφή, Juju & Jordash με 90 λεπτά δίσκο

O Burial με την ψυχή στο στόμα προλαβαίνει να κυκλοφορήσει πριν το τέλος του 2012, ενώ ο πρώτος του δίσκος γίνεται re-issued. Μένει να δούμε αν θα αντέξει το πολύ Hype. Ο Flying Lotus φέτος απογοήτευσε τελικά, στην πέμπτη ακρόαση.

Πίσω στην πατρίδα, Tendts, Φανταστικοί Ήχοι, Circo Inverso από ηλεκτρονικούς ήχους πηγαίνουν το πράγμα ένα βήμα παραπάνω αρχικά για τους εαυτούς τους αλλά και για την όλη «σκηνή», αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην χώρα μας.

Στους πιο rock ήχους, είχαμε το split Τhis Is Nowhere και De Sades, και οι δύο μπάντας σώας τας φρένας και τας γκάζιας. Πολλά γλέντια στα live τας

Ο κόσμος τελείωσε. Το μόνο πρόστιμο που θα μας σώσει είναι για την έλλειψη πρωτοτυπίας.