Ποιος είπε ότι αυτό που ονομάζουμε Dubstep δεν εξελίσσεται? Ποιος είπε ότι η Dubstep φθίνει? Ποιος είπε ότι παραγωγικά στερεύει? Αν κάποιοι διατυπώνουν τέτοιες απόψεις θα πρέπει να αναθεωρήσουν... ειδικά ακούγοντας καινούριες κυκλοφορίες που επανατοποθετούν τα πράγματα σε άλλη βάση.
Μία από αυτές είναι και μια από τις καλύτερες του φετινού καλοκαιριού που αν και δεν αναφέραμε μέχρι σήμερα, ήδη την έχουμε αγαπήσει. Ο λόγος για το εκπληκτικό μετα-ανθρώπινο μουσικό έργο που παρουσίασε από τις 2 Ιουλίου 2012 ένας από τους σημαντικότερους παραγωγούς του San Francisco, o Eprom.
Πρόκειται για το πρώτο ουσιαστικά album του Αlexander Dennis, όπως είναι το αληθινό όνομα του Eprom, που έπειτα από 5-6 χρόνια με αρκετές δισκογραφικές δουλειές αποφάσισε να δημιουργήσει την πρώτη του ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά.
Το album τιτλοφορείται ως Metahuman και ο τίτλος του προδίδει το ύφος του. Έχει φουτουριστική χροιά και θα μπορούσε κανείς να πει ότι εξιστορεί μια μελλοντική επικράτηση των μηχανών και των ρομπότ στην γη...
Αποτελείται από 13 αυτοτελή κομμάτια που θα σας αφήσουν άφωνους σε αρκετές περιπτώσεις, με συνολική διάρκεια τα 50 λεπτά. Κυκλοφορεί μέσω της ευρωπαϊκής Rwina Records, εταιρεία που εδρεύει στο Άμστερνταμ.
Ο Εprom με την έναρξη του album και το κάπως ατμοσφαιρικό κομμάτι Honey Badger καταλαβαίνεις ότι το πάει αλλού το "πράμα"... για να έρθει το εγκεφαλικό στο Regis Chillbin με τον εκστασιασμό της μελωδίας του. Εκεί στα δύο πρώτα tracks έχεις ήδη αντιληφθεί ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει εδώ.
Τότε σκάει στα ηχεία σου το ομώνυμο -εκπληκτικό- κομμάτι Μetahuman, που μπορεί να γίνει και λίγο περισσότερο εμπορικό και ευήκοο. Φαίνεται ίσως σε αυτό η επίδραση του φετινού σύγχρονου 2012 ήχου, όπως έχει αντικατοπτριστεί και σε άλλες παρόμοιες κυκλοφορίες, όπως για παράδειγμα των Virtual Boy προ λίγων μηνών.
Συνέχεια δίνει η υπερ-κομματάρα που λέγεται Prototype. Πρωτότυπο ή όχι, μαγικό πάντως ναι. Με καλό μπάσσο στο ηχοσύστημά σου είναι σίγουρο πως θα κουνηθείς στον ρυθμό του. Σπέρνει το σπασμένο synth.
Πιο grime / hip hop στιγμές ακολουθούν στα κομμάτια Can Control, που θυμίζει λίγο το Wooo Riddim από S-X για όσους το έχουν στην μνήμη τους, και Floating Palace. Ε μετά απ' όλα αυτά στην 7η θέση ακούμε το Transparecy για να ηρεμήσουμε λίγο πριν αρχίσει ο δεύτερος γύρος...
Prototype by Eprom
Το αστείρευτο ταλέντο του Eprom αποδεικνύεται συνεχώς στο Metahuman LP, καθώς είναι ολοφάνερη η δεινότητα με την οποία χειρίζεται και μπλέκει διαφορετικούς ήχους. Από αφαιρετικά jazzy στοιχεία, μέχρι βρώμικες glitch παραγωγές, hip hop και dubstep γίνονται ένα... και απορείς. Αλλά είσαι σίγουρος ότι όταν τελειώνει το ένα κομμάτι στο επόμενο θα ακούσεις κάτι πιθανόν και εντελώς διαφορετικό.
Έτσι προχωράμε στο Variations με ωραία synths και ένα όμορφο τελείωμα με κιθάρα σε ρυθμό flamenco, για να ακολουθήσει το Love Number όπου κυριαρχεί ένα κοφτό beat σε μια liquid μελωδία που εναλλάσσεται κάπου στην μέση του κομματιού με dubstep vibe.
To δέκατο στην σειρά κομμάτι, το Sun Death, θα λέγαμε ότι είναι από τις στιγμές που βλέπεις στο album τον παλιό γνωστό Eprom. Δεν μπορείς να ησυχάσεις και πολύ όμως γιατί γίνεται χαμός στο The Golden Planet το οποίο προσωπικά δεν συμπάθησα.
Ωστόσο το Μetahuman κλείνει εξαιρετικά με τα δύο τελευταία tracks, το μονότονο αλλά δυναμικό Νeedle Thraser και τέλος το downtempo Raytracing για να σου αφήσει μια γλυκιά αίσθηση πνευματικής ολοκλήρωσης.
O Eprom το έκανε, έδειξε τον δρόμο προς την αναγέννηση του dubstep. Το κάνει πράξει δηλαδή και μόνος του. Εξαιρετικό album που δεν πρέπει να χάσετε, και όπως σωστά λέει το boomkat... fans of everything from Clams Casino το Machinedrum, listen up!
No comments:
Post a Comment